Παυλίδης: Τ’ άλογο, τ’ άλογο!

Οι Ινδιάνοι Ντακότα της Αμερικής λένε: Αν διαπιστώσεις πως καβαλάς ψόφιο άλογο, καλύτερα να πεζέψεις.

Οι κυβερνήσεις όμως μετέρχονται πιο προηγμένες μεθόδους, όπως:

1. Αγοράζεις πιο μεγάλο μαστίγιο



2. Αλλάζεις αναβάτη



3. Ορίζεις επιτροπή ειδικών για την μελέτη του αλόγου



4. Επισκέπτεσαι διάφορες χώρες για να μάθεις πώς οι άλλοι καβαλάνε ένα ψόφιο άλογο.

5. Επαναδιατυπώνεις τις προδιαγραφές απόδοσης για όλα τα άλογα ώστε να περιλαμβάνονται και τα ψόφια



6. Κατατάσσεις το ψόφιο άλογο στα “ζωντανά με μικροπροβλήματα”

7. Προσλαμβάνεις υπεργολάβους για να καβαλήσουν το άλογο

8. Ζεύεις πολλά ψόφια άλογα μαζί για να αυξήσεις την ταχύτητα



9. Διαθέτεις πρόσθετους πόρους για την εκγύμναση και την αύξηση της απόδοσης του ψόφιου αλόγου



10. Ορίζεις να γίνει μελέτη παραγωγικότητας που θα εξετάσει άν ελαφρότεροι αναβάτες βελτιώνουν την απόδοση του ψόφιου αλόγου

11. Ανακοινώνεις οτι το ψόφιο άλογο κοστίζει λιγότερο στο κράτος επειδή δεν τρώει και κατά συνέπεια επιβαρύνει την εθνική οικονομία πολύ λιγότερο απο τα ζωντανά άλογα

Και φυσικά…

12. Προάγεις το ψόφιο άλογο σε διευθυντική ή κυβερνητική θέση.

Όσοι δεν καταλαβαίνουν είναι μάλλον πολύ νέοι.

Παρένθεση: η κυβέρνηση της Ελλάδας εξακολουθεί να είναι αισιόδοξη σε ό,τι αφορά την πορεία της οικονομικής κρίσης. H Wall Street Journal λογαριάζει πως θα χρειαστούν 100 ίσως και 200 χρόνια για να αποπληρώσει η Ελλάδα το χρέος της. Εγώ τώρα γιατί δεν είμαι αισιόδοξος όπως κι η κυβέρνησή μου;