Είναι πλέον γεγονός ότι τα αγχολυτικά και τα ηρεμιστικά φάρμακα έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, τουλάχιστον έτσι ακούω από τους γύρω μου.
Η χρήση τους ξεπερνάει αυτή των Depon των panadol και όλων αυτών των συναφή.
Από τη μια οι ρυθμοί της καθημερινότητας από την άλλη οι απαιτήσεις της ζωής (που ορίζει ο καθένας από μας) μας κάνουν να τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε. Αποτέλεσμα; Κρίσεις άγχους, πανικού, εκρήξεις θυμού κι άλλα πολλά.
Εγώ, λοιπόν, θα σας μιλήσω για το δικό μου χάπι, το δικό μου αγχολυτικό που είναι εντελώς αβλαβές και χωρίς καμία μα καμία παρενέργεια. Το λένε Ηρακλή και η δράση του έχει ως εξής:
Κάθε πρωί με καλημερίζει με τρυφερές δαγκωνιές στο πηγούνι παροτρύνοντας με να σηκωθώ ( αφού πρώτα έχει πετάξει κάτω από το κομοδίνο το ξυπνητήρι που στριγγλίζει στις 06:00 κάθε πρωί).
Με συνοδεύει σε όλους τους χώρους του σπιτιού, καθώς ετοιμάζομαι για τη δουλειά χουρχουρίζοντας ταυτόχρονα από χαρά για το ωραίο γεύμα που του πρόσφερα.
Μου κάνει την πρωινή μου γυμναστική, γιατί μόλις ανοίξω την πόρτα για να φύγω την κοπανάει και κρύβετε στις σκάλες της πολυκατοικίας αναγκάζοντας με έτσι να ανεβοκατεβώ 2-3 φορές τουλάχιστον την σκάλα.
Τα καμώματα του δεν έχουν όρια, τον σκέφτομαι ακόμα και στη δουλειά και χαμογελάω μόνη μου κάνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται, αν έχω σώας τα φρένας.
Μόλις, δε, επιστρέφω το μεσημέρι, με περιμένει με περηφάνια για να μου δείξει τα κατορθώματα του όσο έλειπα: πόσα μήλα πέταξε κάτω από τη φρουτιέρα, πόσα σφουγγαράκια βρεγμένα συγκέντρωσε από την κουζίνα και το μπάνιο πάνω στο κρεβάτι και πόσο βάναυσα φέρθηκε γι άλλη μία φορά στην αγαπημένη μου κούκλα.
Να σας πω; Εγώ θα συνεχίσω να παίρνω αυτό το χάπι γιατί βλέπω ότι κάνει δουλειά, έχει αποτέλεσμα και πάνω απ όλα δεν έχει καμία, μα καμία παρενέργεια!