 |
| Χιώτης-Λίντα |
Καμιά φορά αισθάνομαι τυχερός. Όπως απόψε το απόγευμα που βρέθηκα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο προσκεκλημένος στο μεταπτυχιακό μάθημα που διευθύνει ο Γιάννης Σκαρπέλος, καθηγητής στον τομέα των Οπτικών Πολιτισμικών Σπουδών. Το θέμα που είχα να διαχειριστώ ήταν η δουλειά μου πάνω στο λεύκωμα “Αυτόπτης Φωτομάρτυρας στην οδό των ονείρων”, με φωτογραφίες από το Αρχείο Τάκη Πανανίδη.
Όταν καλείσαι να εξηγήσεις παρόμοια πράγματα χρειάζεσαι ακροατήριο που να καταλαβαίνει πραγματικά, πιο σωστά: ακροατήριο που να ενδιαφέρεται πραγματικά να καταλάβει. Ε, ήμουν τυχερός απόψε. Το ακροατήριο αυτών των μεταπτυχιακών παιδιών ήταν καταπληκτικό, ζωντανοί άνθρωποι, με ανοιχτά μάτια και μυαλό, έξυπνοι άνθρωποι – από το είδος των ανθρώπων που μπορείς να συζητάς μαζί τους επί ώρες (δεν μπορεί, κάτι θα έχει κάνει κι καθηγητής τους ως προς αυτό). Χάρηκα το μάθημα και, θαρρώ, θα το χάρηκαν και οι φοιτητές. Το να διαβάζεις τις φωτογραφίες είναι (πέρα από την επιστήμη του πράγματος, που σου παρέχει τον αναγκαίο οδηγό) μια τέχνη, όπως η άλλη, της ανάγνωσης του κειμένου. Αν διαχειρίζεσαι καλά αυτές τις δυο τέχνες κερδίζεις πολλά στη ζωή σου, ό,τι κι αν κάνεις, όπως κι αν ζεις.
 |
Ναι, χάρηκα αυτό το μάθημα ανάγνωσης της εικόνας απόψε. Επειδή, πέρα απ’ όλα όσα είπα, μου έδωσε κι ελπίδες για τους νέους ανθρώπους αυτής της άμοιρης χώρας. Ίσως γι’ αυτό το χάρηκα ακόμα πιο πολύ.
