Παίρνεις το καλάσνικωφ για μαγκιά; Τρομοκρατείς με θράσος για μαγκιά; Τα σπας για μαγκιά; Βρίζεις και σπας στο ξύλο τον διαβάτη για μαγκιά; Μαχαιρώνεις για μαγκιά; Αντιστέκεσαι τάχα μου για μαγκιά;
Μπερδέψαμε τις έννοιες και χαθήκαμε. Συνδυάσαμε την τραγική αλήθεια του Θουκυδίδη περί πελοποννησιακού πολέμου με την θλίψη του Μακρυγιάννη, που θύμιζε ο νομπελίστας. Το θράσος το βαπτίσαμε θάρρος, την απατεωνιά την είπαμε διπλωματία, την πονηριά την είπαμε οξυδέρκεια, τον κωλοπαιδισμό τον είπαμε οργισμένο νιάτο και γηρατειό, την απάθεια την είπαμε καρτερικότητα, την φλυαρία βαπτίσαμε ανάλυση και την απραξία σκέψη. Ήρωες, υπερήρωες, αγωνιστές, αρχηγοί και παπαροαναρχικοί. Όλοι ήρωες που θυμώνουν, αυτοκτονούν, σκάνε μπουκάλια με βενζίνες- λες και την βρίσκουν στα πετρελαιορυχεία του πατρός (δώσε με και μένα, αν σε περισσεύει, πουλάκι μου)-καταλαμβάνουν χώρους, κλείνουν δρόμους, απειλούν για πόλεμο- πόλεμο έχουμε, αλλά ψάχνουμε ακόμα τον εχθρό στους άλλους, χωρίς να βλέπουμε πως είναι μέσα μας. Ήρωες που διεκδικούν μόνο, απαιτούν μόνο και περιμένουν από τους άλλους μόνο. Τους βαρέθηκα αυτούς του υπερήρωες. Θαυμάζω τους άλλους. Και για αυτούς θα κάνω μια προσπάθεια να σου πω δυό λόγια, έχοντας απόλυτη επίγνωση της σημαντικότητάς τους και επιχειρώντας να παραδειγματιστώ, πρωτίστως η ίδια.
Ήρωας είναι ο άνθρωπάκος της καθημερινότητας που σηκώνεται για την δουλειά του με χαμόγελο, καλημερίζει τον άγνωστο με χαμόγελο, ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του χωρίς να μπινελικώνει τον κόσμο για την μείωση του μισθού του. Ήρωας είναι ο φοιτητής που τα φέρνει βόλτα με 200 το μήνα για να φάει, να πιεί, να βγάλει εισιτήρια, φωτοτυπίες κλπ κάνοντας υπερπροσπάθειες να μην διακόψει τις σπουδές του. Ήρωας είναι ο καρκινοπαθής που χαμογελά με στωικότητα και ελπίζει να ξαναβρει την υγειά του- ξέρει πια ότι μόνο για αυτήν αξίζει να χαλαστεί. Ήρωας είναι ο φανταράκος που, όταν παίρνει έξοδο, πάει για μεροκάματο για να στείλει στην οικογένεια συμπλήρωμα. Ήρωας είναι ο γονιός παιδιού με ισόβια ασθένεια που δεν το στέλνεις τα αζήτητα, αλλά προσπαθεί να του ομορφύνει την ζωή. Ήρωας είναι ο μεροκαματιάρης που δεν βάζει το χέρι στα σκατά με το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα, επειδή «θέλει να κυκλοφορεί με το κεφάλι ψηλά». Ήρωας είναι ο φτωχός που δίνει από το υστέρημά του. Ήρωας είναι ο επιχειρηματίας που κρατά στην δουλειά του με νύχια και με δόντια τους εργαζόμενους, για να μην δημιουργήσει ανέργους. Ήρωας είναι αυτός που αντέχει να δίνει το καλό, όταν πολεμάται με άπειρους τρόπους. Ξέρεις πόσους μπορώ να σου αραδιάσω; Άπειρους!
Για αυτούς τους ήρωες δεν υπάρχει ούτε βραβείο, ούτε έπαινος, ούτε διάκριση. Καμία! Λες και δεν είναι άνθρωποι δοκιμασμένοι. Γιατί δοκιμασμένος είναι αυτός που περνά από φουρτούνες, σοβαρές φουρτούνες, και δεν αλλοιώνεται. Κρατά φλόγα ζωής, σπίθα χαράς. Ο ήρωας της καθημερινότητας στην σιωπή του παράγει έργο. Και ας μην τον θυμάσαι, ας μην του καλοδίνεις σημασία.
Τέτοιους ήρωες συναντώ καθημερινά. Δεν θα τους δεις στα δελτία, δεν θα τους χειροκροτήσεις σε κάποια αίθουσα, θα τους αντιληφθείς ότι ζουν δίπλα σου, αν τους παρατηρήσεις. Αν πάψεις να τρέχεις σαν τρελός παραπονούμενος διαρκώς, αν παρατηρήσεις τι συμβαίνει γύρω σου. Όλα είναι μίζερα πια, αλλά και εκεί μέσα στην απόλυτη απελπισία, υπάρχει και λίγο φως από τους ανώνυμους ήρωες της καθημερινότητας. Ξέρεις γιατί τους θαυμάζω; Γιατί παραμένουν ανώνυμοι και ήρωες. Χωρίς φώτα, κάμερες, βήματα ομιλίας. Αυτοί το παλεύουν χωρίς μπινελίκια και απειλές, αλλά με χαμόγελο. Σε αυτούς ευελπιστώ κάποιος να αποδώσει ένα βραβείο τιμής. Το βραβείο του χαμόγελου. Ταπεινό; Ε, και; Στα απλά, δεν είναι τα σπουδαία;
.jpg)