Σκίτσο μου απο ΤΟ ΒΗΜΑ, 16 Νοέμβρη 1975.
Το τότε ΕΙΡΤ και η τότε Κυβέρνηση (ναι, ναι, ημίψηλα και μπακαλιαράκια φορούσαν τότε οι εθνοπατέρες). Οι ίδιοι πρωταγωνιστές σήμερα: η ΕΡΤ και η τωρινή Κυβέρνηση. Κυβέρνηση της ΝΔ τότε, κυβέρνηση της ΝΔ τώρα (με καραγκιοζ-σοσιαλιστικά δεκανίκια).
……………………..
Αυτό το αίσθημα ότι ξαναζώ μέρες του 1967-74 είναι έντονο. Το σοκ και η ανατριχίλα μπροστά στην παγωμένη εικόνα της ΕΡΤ. Το “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” της κυβέρνησης ενός κόμματος που μετά βίας εγκρίνεται από το 20% του λαού, ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος να διαβάζει μηχανικά σαν ζόμπι μια ασυνάρτητη ανακοίνωση, η αμηχανία των πολιτικών που πιάνονται με τις πιτζάμες στον ύπνο. Η κατασυκοφάντηση των εργαζομένων από την κυβέρνηση κι η χρησιμοποίηση κάθε είδους προπαγάνδας για να δικαιολογήσει την αντιδημοκρατική συμπεριφορά της…
Και τώρα, να ψάχνουμε για “πειρατικές” μεταδόσεις της ΕΡΤ, σ’ ελληνικούς και ξένους ιστότοπους και κανάλια. Να ψάχνουμε για τη φωνή της ΕΡΤ με τ΄αυτί κολλημένο στο ραδιοφωνάκι -όπως κάποτε ψάχναμε το BBC, τη Μόσχα, την Ντόυτσε Βέλε, για ν΄ακούσουμε τον Σεφέρη, το Ελύτη, τον Θεοδωράκη, τις ανακοινώσεις αντιστασιακών οργανώσεων.
Μέρες του 1967-74. Μοιάζουν πολύ, μα όχι, δεν είναι χούντα αυτή. Είναι μια δημοκρατία που έχει χτυπήσει πάτο, έχει φάει σφαλιάρες, έχει κουρελιαστεί, έχει γίνει μια πατσαβούρα. Και το συντομότερο που θα μας αδειάσουν τη γωνιά αυτοί που την έφεραν σ’ αυτό το σημείο τόσο το καλύτερο για όλους μας. Δρόμο!
Διαβάστε εδώ όλα τα άρθρα και δείτε τις γελοιογραφίες του Βαγγέλη Παυλίδη
