Ο Πάνος Καπώνης* είναι Επίτιμος Δικηγόρος Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Έχει συγγράψει δέκα πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.
Εξ επαφής [Π103]
28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2025 – Ογδόντα πέντε χρόνια μετά
«Alors, c’est la guerre», (δηλαδή, αυτό σημαίνει πόλεμο)»: [28 Οκτωβριου 1940, βράδυ > Δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς] [Σπάνια επιχρωματισμένη φωτογραφία από το αρχείο του πατέρα μου πατρός Δημοσθένη Καπώνη (+), αναπήρου του ‘40].
ΤΟΤΕ : 28 Οκτωβρίου 1940 : Το «ΟΧΙ» των Ελλήνων. Η ιστορική άρνηση της Ελλάδος, στο ιταλικό τελεσίγραφο, που οδήγησε στην συμμετοχή της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην ηθική ενίσχυση του λαού και στην εθνική ενότητα. Από τότε όμως, πέρασαν 85 χρόνια, αλλά είναι νωπές ακόμη στην μνήμη μου οι αφηγήσεις του πατέρα μου – που τραυματίσθηκε στο Αλβανικό μέτωπο – για εκείνες τις δοξασμένες ημέρες. Τότε έγραφε η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ εκείνης της εποχής με κεφαλαία γράμματα : «ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΥΣΣΩΜΟΝ, ΜΝΗΜΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΤΟΥ, ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ». Τότε, που εκείνο το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, μετά την ανάγνωση του κειμένου του ιταλικού τελεσίγραφου, ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre», εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταλικών αιτημάτων. Τότε, που, η ομοψυχία του Ελληνικού Λαού, προτίμησε την θυσία αντί για την υποδούλωση και ήταν εκείνο που συνετέλεσε στις νικηφόρες νίκες του Ελληνικού Στρατού στο Αλβανικό Μέτωπο, ώστε να είναι σήμερα ελεύθερη η Πατρίδα μας.
ΤΩΡΑ : στις 28 Οκτωβρίου 2025 : Μέσα μου σήμερα, αυτήν την 28η Οκτωβρίου 2025, υπάρχουν αντικρουόμενα συναισθήματα, ανάμεικτα με μνήμες και την αμείλικτη πραγματικότητα μιας Ελλάδας που παραπαίει, μιας χώρας που δεν προσπαθεί λόγω της κακής πολιτικής των σύγχρονων πολιτικών της, που εξικνείται – όσον αφορά τα εθνικά μας θέματα – ως την οπισθοχώρηση από τα διαχρονικά εθνικά δίκαια μας, απέναντι όχι μόνον στην επιβουλή της εδαφικής μας ακεραιότητος από την επιθετική τάση της Τουρκίας, αλλά και τις «εχθρικές» πολιτικές των «συμμάχων» μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, εναντίον της χώρας μας. Εννοώ την πρόσφατη Γερμανική πολιτική, που έφτασε προχθές (Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2025), να αναβαθμίζει τις στρατηγικής σημασίας (γι’ αυτούς φυσικά και όχι για την Ευρώπη) γερμανο-τουρκικές σχέσεις, σύμφωνα με την συνέντευξη Τύπου του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Χακάν Φιντάν με τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών Γιόχαν Βάντεφουλ, ο οποίος, μετά τη συνάντηση που είχαν στην Άγκυρα, είπε : «Αναμένουμε από την ΕΕ να αφήσει στην άκρη την προκατειλημμένη στάση της, που περιορίζεται στους στενούς πολιτικούς υπολογισμούς ορισμένων χωρών»…..εννοώντας βασικά την Ελλάδα. «Το γνωρίζουν οι Έλληνες, το γνωρίζουν οι Κύπριοι, το γνωρίζουν όλοι» σημείωσε μεταξύ άλλων ο κουρδικής καταγωγής υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ενώ πρόσθεσε πως «Στην Ελλάδα, καμία πολιτική νομιμότητα δεν είναι αρκετά ισχυρή ώστε να τερματίσει τα προβλήματα με την Τουρκία», όπως δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό.(https://www.msn.com/el-gr/news/world/).
ΤΩΡΑ : στις 28 Οκτωβρίου 2025 : Θα πρέπει να πούμε, ένα σύγχρονο «ΟΧΙ» στην ανεπιτυχή τωρινή ελληνική εξωτερική πολιτική που δεν μπορεί να αντισταθμιστεί απλά με τις επιτυχίες του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης και του κ. Νίκου Δένδια, (που σχετικά πρόσφατα είπε : «δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί η Ελλάδα έχει απόλυτο συμφέρον στη δημιουργία μιας Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Άμυνας και μιας δυνατότητας να εφαρμοστεί αυτή, η Ευρωπαϊκή Πολιτική Άμυνας από ευρωπαϊκές δυνάμεις»), ώστε να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα και απειλή, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε διπλωματικό επίπεδο, που δυστυχώς, δεν μπορεί να αντικρούσει ένας «φιλέλλην» υπουργός εξωτερικών, αλλά ένας ΕΛΛΗΝ και εννοώ, όσον αφορά, την ανήκουστη προπαγάνδα του «σουλτάνου» Ερντογάν και των συμμάχων του στις Βρυξέλλες Γερμανών, όπως επίσης και τον νέο-οθωμανικό επεκτατισμό.
Ένα ακόμη «ΟΧΙ» θα πρέπει να στραφεί στο ανησυχητικό – κατά κοινή ομολογία – φαινόμενο της φραστικής (ελπίζω) αντιθέσεως κάποιων συμπολιτευόμενων (δυστυχώς) και αντιπολιτευομένων πολιτικών δυνάμεων στην εν γένει εθνική πολιτική της χώρας, αλλά και των εκφυλιστικών φαινομένων σε όλα τα επίπεδα, πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά, ηθικά και ανθρωπιστικά, συνοδά με την αλλοίωση της ελληνικότητας της χώρας από την ισλαμική εισβολή. ¨Όπως επίσης, θα πρέπει, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ανεξάρτητα ιδεολογίας και κομματικών σκοπιμοτήτων, να έχουν ως προτεραιότητα την άμυνα της χώρας και την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, γιατί αυτό, δεν είναι υπόθεση μόνον ενός πρωθυπουργού (ικανού ή ανίκανου) ή κάποιου κόμματος, αλλά ενός ολοκλήρου Έθνους. Έτσι, το «Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του;», θα έπρεπε να αντικατασταθεί από το «Το Αιγαίο ανήκει στους Έλληνες μόνον», με ότι υπάρχει μέσα σε αυτό : ψάρια, νησιά, ορυκτά, καλώδια, υδρογονάνθρακες ….
Το τρίτο ΟΧΙ θα πρέπει – όπως εξάλλου έχω γράψει ξανά – να απευθυνθεί στο εσωτερικό της χώρας, στους νεοέλληνες, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια, καθημερινά βιώνουν μια εκτεταμένη διαφθορά, ανηθικότητα και εγκληματική έξαρση, σε μία άνευ προηγουμένου αλλοίωση των αξιών, του πολιτισμού, των ηθικών, κοινωνικών, πολιτιστικών και πολιτικών Αρχών, σε βίαιες συμπεριφορές και εν τέλει, στον εκφυλισμό του Ελληνικού πολιτισμού, της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας.
Αλλά ποιος νοιάζεται ;
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ (διαχρονικά).