Ο βασιλιάς των Λογγομβάρδων, Αστόλφο είχε πάει για κυνήγι με το αγαπημένο του γεράκι. Όμως, ακολουθώντας ένα θήραμα, το γεράκι χάθηκε στο δάσος.
Μάταια ο βασιλιάς και οι αυλικοί του έψαχναν για μέρες. Ο Αστόλφο έκανε τάμα στην Παναγία πως αν το έβρισκε θα έχτιζε μία πόλη και μία εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη της. Τελικά, το γεράκι βρέθηκε να κάθεται στο κλαδί ενός δέντρου,που στα ιταλικά λέγεται Carpine. Έτσι, η πόλη που έχτισε ονομάστηκε Κάρπι.Βρίσκεται κοντά στη Μόδενα και ανήκει στην περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνα.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το θρύλο σ’ένα γεράκι οφείλεται η θεμελίωση του Κάρπι, μιας πόλης γενέτειρας ενός ζωντανού αυτή τη φορά”θρύλου” του αθλητισμού, που έλαμψε στους Ολυμπιακούς του 1908 στο Λονδίνο, που έγινε σύμβολο . χωρίς καν να κερδίσει ένα μετάλλιο!
Ο Ντοράντο Πιέτρι, που γεννήθηκε σαν σήμερα 16 Οκτώβρη δεν ήταν επίσημα αθλητής. Ασχολείτο με τα χωράφια,εργάστηκε ως ζαχαροπλάστης, ως κουρέας.
Είχε διαπιστώσει, όμως, πως ήταν “γεράκι”στο τρέξιμο! Με μεγάλη δύναμη και αντοχή στα πόδια. Έτσι, αποφάσισε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς της Ρώμης το 1908. Οι εκρήξεις, όμως, του Βεζούβιου ανάγκασαν τους υπευθύνους να μεταφέρουν την πόλη διεξαγωγής στο Λονδίνο και ο Πιέτρι βρέθηκε να αγωνίζεται ως μαραθωνοδρόμος στη βρετανική πρωτεύουσα. Ήταν το μεγάλο φαβορί! Η ιταλική επιτροπή αγώνων περίμενε το σίγουρο μετάλλιο!
Ο κόσμος επευφημούσε το μυστακοφόρο δρομέα, που καθ’όλη τη διαδρομή βρισκόταν σε καλές θέσεις.
Στο 39ο χιλιόμετρο πέρασε πρώτος. Δεν υπήρχε κανείς, που να μπορούσε να τον απειλήσει. Η νίκη τού ‘κλεινε το μάτι! Οι ιαχές των φιλάθλων μάλλον τον άγχωσαν περισσότερο αφού εκεί, στα τελευταία χιλιόμετρα αποφάσισε να αυξήσει το ρυθμό του για να σιγουρέψει το χρυσό μετάλλιο. Αυτό ήταν και το μοιραίο λάθος.
Η υπερπροσπάθειά του, σε συνδυασμό με την ασυνήθιστη για τη Βρετανία ζέστη εκείνου του καλοκαιριού, τού προκάλεσαν αφυδάτωση. Σιγά-σιγά ξέμενε από δυνάμεις.
Μπήκε στο στάδιο στρεκλίζοντας. Τα βήματα αργά,ασταθή. Έπεσε στο έδαφος πέντε φορές.
Όμως ο κόσμος, που ζητωκραύγαζε, τον συνέφερε, τού ‘δινε κουράγιο να συνεχίσει και ανασηκωνόταν.
Λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό, καταρρέει. Στην είσοδο του γηπέδου εμφανίζεται ο αμερικανός δρομέας Χέιζ. Όλοι εναγωνίως περιμένουν να δουν τον Πιέτρι να στέκεται στα πόδια του. Περιμένουν, περιμένουν.
Το πρόσωπό του κίτρινο, τα μάτια ανέκφραστα, οι κριτές έντρομοι!
Κι όμως το κορμί ταλαντεύεται, ανασηκώνεται, δείχνει να τα καταφέρνει!
Μα, όχι, δεν ισορροπεί. Η ανθρώπινη αντοχή έχει φτάσει στα άκρα της.
Ο συγγραφέας σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλι, δημοσιογράφος της Daily News τότε που βρισκόταν στο γήπεδο προκειμένου να καλύψει το αθλητικό γεγονός γράφει:
“Είναι φρικτός, και συνάμα συναρπαστικός, αυτός ο αγώνας ανάμεσα σε ένα στόχο που έχει τεθεί και μια ψυχή εντελώς εξαντλημένη!”
Μερικοί από τους κριτές βοηθούν τον Ντοράντο Πιέτρι να ανασηκωθεί και τον σπρώχνουν στο τέρμα.
 |
Η ιταλική σημαία έχει μπεί στον ιστό κι ετοιμάζεται να κυματίσει περήφανα για τους χιλιάδες Ιταλούς,που χειροκροτούν και κραυγάζουν!
Ο Πιέτρι μεταφέρεται στο νοσοκομείο, ενώ οι Αμερικανοί υποβάλλουν αμέσως ένσταση, που φυσικά κερδίζουν.
Ο μαραθώνιος του 1908 είναι “η κούρσα του αιώνα” γιατί ο δρομέας, που έκοψε πρώτος το νήμα, κατάφερε να τερματίσει παραπαίοντας, βοηθούμενος από τους κριτές και γι’αυτό μοιραία αποκλείστηκε. Η προσπάθειά του υπεράνθρωπη, κατάφερε να συγκινήσει τους πάντες.
Η τότε βασίλισσα της Αγγλίας Αλεξάνδρα αναγνωρίζοντας τον ηρωισμό και τη συγκλονιστική του προσπάθεια, τού απένειμε το ποσό των 16.000 λιρών,διόλου ευκαταφρόνητο για κείνη την εποχή και ένα επιχρυσωμένο κύπελλο, που σήμερα φυλάσσεται σε τράπεζα του Κάρπι.
Στη γενέτειρά του, σε κεντρικό κόμβο του Κάρπι, μπορεί να θαυμάσει κανείς το άγαλμα που έχει στηθεί προς τιμήν του. Παριστάνει έναν ψηλό, μυώδη, γυμνόστηθο μουστακαλή, περισσότερο μια αλληγορία για τη δύναμη του χαρακτήρα, παρά μια αληθινή αναπαράσταση του Ντοράντο Πιέτρι, αφού ο ιταλός αθλητής είχε μόλις 1,58 εκατοστά ύψος!
Στη Βρετανία, κοντά στο στάδιο White city στο δυτικό Λονδίνο, περιοχή τερματισμού του μαραθωνίου του 1908, βρίσκεται δρόμος που έχει το όνομά του Dorando Close.
 |
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως τα δύο επόμενα χρόνια σε αγώνες, που έγιναν στην Αμερική, ο Πιέτρι πήρε τη ρεβάνς,νικώντας τον Χέιζ. Ο θρυλικός μαραθωνοδρόμος και η ηρωική προσπάθειά του μερικά χρόνια αργότερα ενέπνευσαν τον αμερικανό Ίρβινγκ Μπέρλιν να γράψει το τραγούδι “Dorando”.
“He run-a, run-a, run-a, run like anything.”
Ο Πιέτρι πέθανε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 56 χρονών. Μπορεί να ακυρώθηκε στους ολυμπιακούς του Λονδίνου, όμως, η συγκλονιστική, σχεδόν ηρωική προσπάθεια που επέδειξε τότε, έκανε τον κόσμο να τον αγαπήσει μέχρι λατρείας και να του χαρίσει μια περίοπτη θέση στην ιστορία του αθλητισμού.
Και η αγάπη αυτή δε γίνεται να ακυρωθεί από κανέναν και τίποτα για το “γεράκι του Κάρπι”, που γεννήθηκε σαν σήμερα!
Ελπίδα Νούσα Επικοινωνείστε: elpidanousa@hotmail.com