 |
Σήμερα, Δευτέρα 20.01.2014 ώρα 19:30 θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στην Λουκία Ρικάκη στο πολιτιστικό κέντρο Μπενετάτου. Θα προβληθεί η ταινία της: “Το Αιγαίο μέσα από τα λόγια των ποιητών”.
Είσοδος ελεύθερη.
Δρόση 2 & Δροσίνη, Ψυχικό, τηλ. 210 67 4513
* Διαβάστε την τελευταία ανάρτηση της Λουκίας Ρικάκη στο fb:
“Η πνευματική μου κληρονομιά σε μορφή επιστολής σε νέους δημιουργούς
Το πιο δυνατό αποτέλεσμα μιας δημιουργικής διαδρομής είναι το πνευματικό ίχνος που γεμίζει τη ψυχή και τη ζωή του δημιουργού που τον ακολουθεί και μετά.
Το πολιτισμικό και εκπαιδευτικό τοπίο του σήμερα, περιλαμβάνει έντονα τα στοιχεία του εφήμερου πλουτισμού, της δόξας, της ματαιοδοξίας και αναγνώρισης.
Για να διατηρήσετε την ισορροπία σας και τη δική σας πνευματική αλήθεια, σε όλα αυτά να κωφεύετε.
Έχουμε όλοι τη δύναμη να κάνουμε επιλογές, να διαλέξουμε μια πορεία που να πλουτίζει εσωτερικά εμάς και τους άλλους, μακριά από τις κοινωνικές σειρήνες που μας τραβούν σε ρηχά πνευματικά νερά.
Διαβάστε τους ποιητές, τους φιλόσοφους και τους πατέρες της εκκλησίας. Η γνώση τους βρίσκεται αποκρυσταλλωμένη σε τόμους βιβλίων για τη γνωρίσετε και να την απολαύσετε.
Όταν κάποιος κοιτάει πίσω τη ζωή του, οι ματαιόδοξες κατακτήσεις –ακόμη και οι πολύ μεγάλες- είναι ελάχιστες σε σχέση με τις πραγματικές πνευματικές διαδρομές που ξεχειλίζουν από την ψυχή μας. Επικεντρώστε σε αυτές!.
Δεκέμβριος 2011, σε μια κρίσιμη στιγμή αποκρυστάλλωσης, γνώσης και απολογισμού”.
Διαβάστε επίσης:
Πλάσμα αεικίνητο, πέρα δώθε έτρεχε ασταμάτητα. «Καλά δεν έχεις φάει στην Ελιά;» μου έλεγε και προτού προφτάσω να απαντήσω, απαντούσε: «χάνεις, πάμε τώρα!» Ζωή, ψυχή, δράση, αγωνιστικότητα, γέλιο, ευαισθησία, ικανότητα, χιούμορ, αυτοσαρκασμός, παιδικότητα … Ένα πυροβόλο η Λουκία… Και πάντα δυνατή στα δύσκολα, απτόητη από τις αντιξοότητες, επίμονη και με καρτερικότητα που την πάντρευε με την ανυπομονησία. Ερωτευμένη με τη Ρόδο, παθιασμένη με τα κύματα, τρελαμένη με τους ανθρώπους της. Έλαμπε κάθε που ερχόταν στη Ρόδο για τα ecofilms και ecokids. Σπουδαίες πρωτοβουλίες της ίδιας , πάντα παρέα με τον Νίκο Νικολαϊδη, πάντα κεφάτοι και οι δύο τους και πάντα, κάποια μεγαλύτερα ή μικρότερα προβλήματα να τους μπαίνουν σφήνα. Τα τελευταία χρόνια δεν είχε πληρωθεί απ΄τον δήμο Ρόδου, εν τούτοις πήρε δάνειο, πραγματοποιηθήκαν τα φεστιβάλ και εκείνη πλήρωσε ό,τι χρωστούσε, αλλά δεν πληρώθηκε. Πριν από λίγες εβδομάδες ζήτησε από τον δήμαρχο Ρόδου, κουτσά – στραβά γράφοντας στον υπολογιστή της, να της στείλει τα 120 χιλιάρικα που της χρωστούν, για να αγοράσει αναπηρικό καρότσι και να αντιμετωπίσει με αξιοπρέπεια τον κύριο-καρκίνο της. Δεν τα έλαβε …παρά μόνο 20 χιλιάρικα για να αγοράσει την αναπηρική της πολυθρόνα
Όταν πληροφορήθηκε την ‘επίσκεψή’ του απρόσκλητου, έφτιαξε ένα ρόζ συννεφάκι, όπως αυτός αποτυπώθηκε στις εξετάσεις, και σχεδίασε την βόλτα του. «Να, έλεγε, αυτό είναι το δικό μου συννεφάκι. Πού θα πάει θα το νικήσω…» Πότε δεν έχασε την πίστη της ότι θα βγει νικήτρια, ποτέ δεν έχασε την πίστη της στο Θεό της. Το τελευταίο διάστημα η Λουκία έγινε ένα με το Θεό, επικοινωνούσε με το σύμπαν, ήταν εδώ και αλλού. Πηγή αισιοδοξίας και ελπίδας για τούς άλλους και μετά τον άγριο επισκέπτη της. Μέσα της είχε ταινίες κινηματογραφικές και αγάπη για τη ζωή. ‘Όταν θα γίνει καλά, σκεπτόμουν, θα κάνει ταινία με τα εκατομμύρια δευτερόλεπτα από τις κινηματογραφικές λήψεις του κυρίου-επισκέπτη της’. Να πάρει η ευχή… και δω πυροβόλο ήταν…
Το 2008 γιόρτασε τα 47α γενέθλια της στο «Μελτέμι», στη Ρόδο. Ακόμα κρατώ σφραγισμένο το μπουκαλάκι με το ούζο που είχε γύρω τριγύρω δεμένο ένα κίτρινο μαντίλι που πρόσφερε στους καλεσμένους της. Διάλεξα θυμάμαι το πορτοκαλοκίτρινο χρώμα. Δεν το άνοιξα ποτέ. Το μπουκάλι με το ούζο. Τακτοποίησα, όμως, το μαντίλι στο συρτάρι μου. Όταν θα πάω σπίτι, θα δέσω στο λαιμό το μαντιλάκι της Λουκίας. Κρίμα που δεν μπορώ να την ‘δέσω’ στη ζωή… Σήμερα μπορεί να ανοίξω και το ούζο για να πιω ένα ποτηράκι για το ‘ταξίδι’ της, για να’ χει εκεί που πάει πρίμα τον καιρό, όπου βρίσκεται, σε όποια θάλασσα βαθιά, σε όποιο σύμπαν φωτεινό και τρυφερό, και αν ταξιδεύει. Εδώ το ‘ταξίδι’ δεν ήταν και τόσο γενναιόδωρο για τη Λουκία. Ήταν δοτικό και σκληρό ταυτόχρονα. Και με πολλή πίκρα. Πλήρες στιγμών, άπληρες ημερών. Σαν τα νομίσματα με τις δύο όψεις.
Να έχεις πολύ νερό, κορίτσι μου, εκεί που πας. Εκεί στην απέναντι όχθη .. εκεί που ξέρεις πια, πώς και τι για το μεγάλο μας ταξίδι… και ίσως βλέπεις και την αλήθεια μας, τη βλακεία μας, την μικρότητά μας.
Φιλί
Υγ: Επιθυμία της Λουκίας ήταν αντί στεφάνων, τα χρήματα να δοθούν στον «Σύλλογο φίλων περιθαλπομένων νοσοκομείου Σωτηρία». Ο λογαριασμός είναι ΑΤΕ BANK IBAN: GR 7904 3062 0000 2740 40035 0012
Επιθυμία δική μου, ίσως και αυτονόητη απαίτηση, είναι τα χρήματα που της χρωστά ο δήμος Ρόδου – της ανήκουν, να πάρει η ευχή, αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο- να δοθούν και να διατεθούν, όπου επιλέξουν η μητέρα, ο αδελφός και ο σύντροφός της.