Διαβάζω στον τύπο πως στην Γιούχαν της Κίνας, τριάντα ακτιβιστές εμπόδισαν ένα φορτηγό το οποίο μετέφερε 2.800 γάτες για να γίνουν φαγητό σε κάποιο εστιατόριο. Μπράβο τους των ακτιβιστών γιατί φανταστείτε 1,350,695,000 Κινέζους να το ρίχνανε στην γατοφαγία. Μπρρρρ….
Μ’ αφορμή αυτό κι επειδή μας αρέσουν οι ιστορίες, ακούστε και τούτο ‘δω: Μια φορά κι έναν καιρό στα μέσα του 15ου αιώνα, βασιλιάς στην Νάπολη ήταν ένας Φερδινάνδος ο Α’. Αυτός ο Φερδινάνδος, λοιπόν, ήταν άλλο πράγμα. Εχτός από το κυνήγι, η μεγαλύτερή του διασκέδασή ήταν να έχει κοντά του εχθρούς και αντιπάλους. Είτε ζωντανούς στη φυλακή ή πεθαμένους και βαλσαμωμένους, ντυμένους με τα ρούχα που συνήθως φορούσαν. Η μεγάλη του ευχαρίστηση ήταν να κάνει στους εκάστοτε υψηλούς καλεσμένους του ένα γύρω στο αγαπημένο του “Μουσείο με τις Μούμιες”. Εχτός όμως από μούμιες ο Φερδινάνδος είχε κι ένα μάγειρα. O Ruperto de Nola, αυτός ήταν ο μάγειρας, έμεινε στην ιστορία για ένα βιβλίο μαγειρικής που έγραψε και που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην εποχή του και αλλεπάλληλες εκδόσεις. Σ’ αυτό το περισπούδαστο πόνημα η υπ’ αριθμόν 123 απο τις 243 συνταγές έχει τον τίτλο GATO ASADO COMO SE QUIERE COMER. Aν δεν το καταλάβατε κιόλας, αυτό σημαίνει ΓΑΤΑ ΨΗΤΗ ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΡΩΤΕ.
Για να ‘μαστε όμως δίκαιοι και προς τον Φερδινάνδο και προς τον δε Νόλα και προς όλες τις Ναπολιτάνες και Σπανιόλες νοικοκυρές που δοκίμασαν ψιψίνα κατσαρόλας, πρέπει να πούμε πως το έδεσμα αυτό δεν σταμάτησε ποτέ να απασχολεί το ανθρώπινο γένος και όχι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως πόλεμοι και λιμοί. Ας αφίσουμε την Κίνα κι ας έλθουμε στα δικά μας, τα “Δυτικά”. Τον Γενάρη 2004 το Reuters μετέδιδε πως στην Ελβετία γατήσιο κρέας κυκλοφορεί ευρέως στη μάυρη αγορά ενώ στην Βικτώρια της Αυστραλίας το κρέας αυτό απαγορεύτηκε με νόμο μόλις το 2006 και πριν τρια περίπου χρόνια ο διάσημος τελεσέφ Μπέπε Μπιγκάτζι ξεσήκωσε θύελλα στην Ιταλία με μια σχετική συνταγή.Εάν τώρα εσείς πιστεύετε πως θα την γλυτώσετε, κάνετε λάθος μεγάλο! Ιδού η αυθεντική συνταγή του de Nola με τις ευχές μου για καλή όρεξη:
ΓΑΤΑ ΨΗΤΗ ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΤΡΩΤΕ.
Πάρε μια παχουλή γάτα και κόψε της το κεφάλι και πέταξέ το γιατί δεν τρώγεται. Γιατί λένε πως όποιος φάει το μυαλό της γάτας χάνει το δικό του. Ύστερα γδάρε την πολύ καλά και άνοιξέ την και καθάρισέ την καλά. Κι ύστερα τύλιξέ την σε καθαρό λινό πανί και θάψε την στο χώμα για μια μέρα και μια νύχτα. Ύστερα ξέθαψέ την και σούβλισέ την και ψήσε την στη φωτιά κι όταν αρχίσει να ροδίζει πασάλειψέ την με λάδι και σκόρδο κι όταν είναι καλά πασαλειμένη χτύπησέ την καλά μ’ ένα πράσινο αρωματικό κλαδί. Αυτό το πασάλειμα και χτύπημα πρέπει να επαναλαμβάνεται μέχρι να ψηθεί καλά. Όταν είναι έτοιμη κόψε την σε μερίδες όπως το κουνέλι ή το κατσικάκι και βάλε την σε μεγάλη πιατέλα. Και πάρε ζωμό κρέατος και ανάμειξέ τον με το λάδι και το σκόρδο και περίχυσε μ’ αυτό τη γάτα. Και τώρα μπορείς να φας γιατί είναι καλό φαγητό.
It is in the news that in Juxian, China, some 30 activistists stopped a lorry and prevented it from delivering 2.800 cats destined to be eaten at a local restaurant. This is all very well and good because I dare not imagine how it would be if 1,350,695,000 Chinese decided to start eating cats.
Now then, because we all like a good story hear this: Once upon a time, in the mid 15th century, king of Naples was Ferrante I. This Ferrante -or Ferdinand- happened to be a strange individual. Besides hunting his favourite passtime was for him to be as near as possible to his enemies and opponents -alive or even better dead, embalmed or mummified in their everyday clothes and, given the occasion, he took great pleasure to give to his noble guests a tour of his “Mummy Museum”. Except for his mummies, Ferdinand also had a cook, a chef. Ruperto de Nola, the chef, became famous for a cook book he wrote, that became a best seller in his time with successive editions.Recipe 123 of 243 in this erudite work bears the title GATO ASADO COMO SE QUIERE COMER, or ROAST CAT AS YOU WISH TO EAT IT.
To be fair though to Ferdinand, de Nola and all the Spanish or Neapolitan ladies who happened to roast some kitty we must say that this kind of meat never stopped to be popular and not only during wars or famine. In January 2004, Reuters reported that in Switzerland cat meat is widely circulated in the black market while the same meat was banned in Victoria, Australia, as recently as 2006. In 2010, Italian chef and cooking-show host Beppe Bigazzi was fired from Italian state TV for recommending cat stew. Now you may think that I will spare you but, no! Here’s the original recipe of de Nola:
ROAST CAT AS YOU WISH TO EAT IT
You will take a cat that is fat, and decapitate it. And after it is dead, cut off the head and throw it away because it is not for eating, for they say that eating the brains will cause him who eats them to lose his senses and judgment. Then flay it very cleanly, and open it and clean it well, and then wrap it in a cloth of clean linen. And bury it beneath the ground where it must be for a day and a night; and then take it out of there and set it to roast on a spit. And roast it over the fire. And when beginning to roast it, grease it with good garlic and oil. And when you finish greasing it, whip it well with a green twig (99), and this must be done before it is well-roasted, greasing it and whipping it. And when it is roasted, cut it as if it were a rabbit or a kid and put it on a big plate; and take garlic and oil blended with good broth in such a manner that it is well-thinned. And cast it over the cat. And you may eat of it because it is very good food.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη
