Νοέμβρης 1522, Πολιορκία της Ρόδου. Ύστερα απο την ολομέτωπη και αποτυχημένη έφοδο του Σεπτέμβρη οι Τούρκοι δεν επιχείρησαν για καιρό άλλη τέτοια επίθεση. Θα συνεχίσουν όμως με ανελέητο κανονιοβολισμό των τειχών. Επί δύο περίπου μήνες τα ήδη κατεστραμμένα τείχη στους τομείς της Αγγλίας, Ισπανίας, Ιταλίας, χτυπιούνται ανελέητα. Η άμυνα γίνεται τώρα πίσω απο μια δεύτερη γραμμή φτιαγμένη με τα ερείπια. Όπου λείπουν υλικά γκρεμίζονται σπίτια ακόμα κι εκκλησιές, όπως οι ιστορικές Αγ. Παντελεήμων και η Παναγιά της Νίκης.
Ο Μέγας Μάγιστρος άδικα ζητά βοήθεια απο τους τρανούς της Ευρώπης. Ως και ο Πάπας, υπέρτατος αρχηγός των Ιπποτών αδιαφορεί, έχει άλλες σκοτούρες. Ένας κάποιος καλόγερος με τ’ όνομα Μαρτίνος Λούθηρος έχει φέρει την Δυτική εκκλησία τα πάνω κάτω κι ο Πάπας δεν αισθάνεται καθόλου άνετα. Έτσι, μέρα με την μέρα, η κατάσταση μέσα στην πόλη χειροτερεύει. Μα κι έξω τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά. Αρρώστιες και επιδημίες θερίζουν τον Τούρκικο στρατό και το ηθικό έχει πιάσει πάτο. Ο Σουλεϊμάν βιάζεται να τελειώνει, καθώς ο χειμώνας δημιουργεί τεράστια οικονομικά και λογιστικά προβλήματα.
Έτσι, στις 28 και 29 του Νοέμβρη, σαν σήμερα πριν 491 χρόνια, δυο φοβερές έφοδοι παραλίγο να φέρουν την πόλη στα χέρια των εχθρών. Οι Τούρκοι θα εισβάλλουν απο το ρήγμα στο τείχος της Ισπανίας. Απωθούνται με μεγάλη δυσκολία και με τη βοήθεια καταρρακτώδους βροχής που, μαζί με τα κανόνια της Πύλης Κοσκινού, δυσκολεύει την προέλαση των πολιορκητών.
Τρεις χιλιάδες Τούρκοι θα χάσουν την ζωή τους την ημέρα εκείνη. Οι ευσεβείς υπερασπιστές της πόλης θα αποδώσουν την “νίκη” τους στον Άγιο Ανδρέα που γιόρταζε τις ημέρες εκείνες. Μα ο αγώνας συνεχίζεται απελπισμένα καθώς κι οι άγιοι πια φαίνεται να χάνουν κι αυτοί το ενδιαφέρον τους.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη