Η ερωτική επιθυμία είναι το στάδιο που προηγείται της ερωτικής διέγερσης. Είναι το στάδιο στο οποίο κάθε άτομο βιώνει την ανάγκη έναρξης μιας σεξουαλικής δραστηριότητας. Είναι ένα πολυδιάστατο φαινόμενο, δομημένο πάνω σε ψυχολογικούς, βιολογικούς, κοινωνικούς και πολιτισμικούς παράγοντες. Είναι πολυσύνθετο, υποκειμενικό και χωρίς συγκεκριμένους κανόνες.
Παρά, όμως, αυτή την ποικιλομορφία θα μπορούσαμε να πούμε πως αν ένα άτομο βιώνει επανειλημμένα ένα μειωμένο ενδιαφέρον για σεξουαλική δραστηριότητα, με παράλληλη απουσία σεξουαλικών φαντασιώσεων, τότε πιθανόν να πάσχει από αυτό που χαρακτηρίζεται ως «Διαταραχή Υποτονικής Ερωτικής Επιθυμίας».
Τα αίτια μπορούν ν’ αναζητηθούν στις χρόνιες οργανικές παθήσεις (νεφρική ανεπάρκεια, διαβήτη κλπ), στα μειωμένα επίπεδα τεστοστερόνης, στις παρενέργειες φαρμάκων (αντιυπερτασικά, αντικαταθλιπτικά κλπ), στην κατάχρηση ουσιών ή σε άλλες σεξουαλικές δυσλειτουργίες.
Πρωταρχικό ρόλο, ωστόσο, στη παρουσία της διαταραχής έχουν μια σειρά από ψυχοκοινωνικούς παράγοντες, όπως το άγχος, ο φόβος της αποτυχίας, οι αυξημένες προσδοκίες, η χαμηλή αυτοπεποίθηση, οι λανθασμένες γνώσεις γύρω από το σεξ, η κατάθλιψη, η έλλειψη πόθου για τον σύντροφο, η ανασφάλεια για την εξωτερική εμφάνιση ή ακόμα ηθικοί και θρησκευτικοί κανόνες.
Σίγουρα, η παρουσία της διαταραχής αυτής ασκεί τρομερή πίεση στο ζευγάρι, ειδικά εάν παράλληλα απουσιάζουν τρυφερότητα και στοργή.
Η ερωτική απομάκρυνση οδηγεί στην συσσώρευση ενός μη συνειδητοποιημένου και ανέκφραστου θυμού. Το ζευγάρι ταλαντεύεται ανάμεσα σε αντιπαλότητες, συγκρούσεις και αλληλοκατηγορίες. Δεν αναγνωρίζει τα αίτια του προβλήματος, βιώνοντας έτσι αντιφατικά συναισθήματα και μια ματαίωση προσδοκιών, που προκαλεί θλίψη.
Ένας φαύλος κύκλος προσέγγισης του ενός κι απομάκρυνσης του άλλου, που το μόνο που κάνει είναι να εδραιώσει τους ρόλους και το πρόβλημα.
Διαμορφώνονται ενοχές και αναδεικνύονται γνωσιακά κενά για το πώς θα επέλθει η όποια λύση.
Γιατί, όμως, μερικές φορές είναι τόσο τρομακτική η ερωτική επαφή;
Η ερωτική επαφή προϋποθέτει οικειότητα με τον/την σύντροφο. Προϋποθέτει μία, όχι και τόσο ελεγχόμενη έκθεση πλευρών του εαυτού μας, που πολλές φορές θέλουμε να κρύψουμε. Στη σεξουαλική επαφή υποβόσκει ο φόβος διαπέρασης των ορίων μας και απώλειας του εαυτού μας.
Υπάρχει η αντίδραση του συναισθηματισμού μας σε μια αδιάφορη και συγκρουσιακή σχέση. Υπάρχει ακόμα η αλλαγή των ρόλων. Οι πρώην εραστές έχουν μεταλλαχθεί, πλέον, σε γονείς, αδελφούς και φίλους.
Η έλλειψη ερωτικής επαφής γίνεται «συνήθεια» και το ζευγάρι επαναπαύεται στο να περιορίζεται.
Η ρουτίνα της καθημερινότητας και η έλλειψη κατανόησης, σε συνάρτηση με ατομικούς παράγοντες δημιουργούν μια σωματική απομόνωση.
Κι όμως ο έρωτας θα ΄πρεπε να είναι μια μοιρασμένη χαρά. Μια ανακούφιση εντάσεων και μια ισορροπία. Ένα παιχνίδι επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων που δεν φοβούνται να πάρουν ή να δώσουν. Χρειάζεται ειλικρίνεια στην αξιολόγηση της αιτιότητας. Χρειάζεται να περάσουμε από το «φταις εσύ» στο «τι δεν κάνουμε σωστά».
Η ερωτική επαφή είναι ένας καθρέφτης ποιότητας τόσο της σχέσης με τον/την σύντροφό μας, όσο και της σχέσης με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας μην ντρεπόμαστε να μιλήσουμε ανοικτά γι’ αυτό που μας απασχολεί και ας προσπαθήσουμε να επανακτήσουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας ζητώντας βοήθεια.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author