Επειδή η Ελλάδα δεν είναι λίμνη ή αβαθής κόλπος, βγάζω το εύλογο συμπέρασμα ότι αν κάνουμε τσίσα μας και κακάκια με μέτρο (όχι ένα μέτρο κακάκια, μην το παρακάνουμε…) δεν κινδυνεύουμε άμεσα με ευτροφισμό. Κι αν έχουμε φαινόμενα ευτροφισμού στην πολιτική μας ζωή, αυτό –πάλι κατά τη γνώμη μου– οφείλεται σε πολλαπλές κενώσεις βαρυστομαχιασμένων (από παλαιές κραιπάλες) πολιτικών στελεχών παντός τύπου (αέρος-αέρος, εδάφους-αέρος, θαλάσσης- εδάφους, θαλάσσης-αέρος και τύπου Γιώργος-Θαλάσσης εναντίον Σεϊτάν-Αλαμάν).
“Ο ευτροφισμός είναι περιβαλλοντικό πρόβλημα που παρουσιάζεται σε λίμνες ή κλειστούς αβαθείς κόλπους κάτω από ορισμένες συνθήκες. Στην ουσία δημιουργείται υπέρμετρη αύξηση της συγκέντρωσης θρεπτικών στοιχείων, που προκαλείται από τον εμπλουτισμό των υδάτων με απορροές θρεπτικών στοιχείων (νιτρικά και φωσφορικά ιόντα από λιπάσματα και απορρυπαντικά). Τα βακτήρια και οι άλγες (algae) αυξάνονται σε αριθμό τόσο, που σχηματίζουν επικάλυμμα στις υδάτινες επιφάνειες, προκαλώντας σκίαση στο νερό κάτω από την επιφάνεια. Χωρίς φως, οι φωτοσυνθετικοί οργανισμοί στον πυθμένα θανατώνονται, προσφέροντας ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα τροφής σε άλλα βακτήρια, που συνεχίζουν να αναπτύσσονται. Καθώς ο αριθμός των βακτηρίων αυξάνεται, η κατανάλωση του διαλυμένου στο νερό οξυγόνου αυξάνεται δραματικά, ενώ η παραγωγή ελαττώνεται, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει οξυγόνο για τους μη φωτοσυνθετικούς οργανισμούς, όπως, π.χ. τα ψάρια. Τα ψάρια είναι οι πρώτοι οργανισμοί που πεθαίνουν ενώ ακολουθούν και τα βακτήρια δημιουργώντας ένα νεκρό οικοσύστημα. Αποτέλεσμα του ευτροφισμού είναι η πτώση της ποιότητας του νερού, η μεταβολή της χλωρίδας και πανίδας των νερών, η μείωση της αισθητικής αξίας του περιβάλλοντος καθώς και οι περιορισμένες δυνατότητες για αναψυχή.”
Από την Βικιπαίδεια.
