Μετά τις αναρτήσεις μου σχετικά με τις φωτιές έφτασαν στ’ αυτιά μου κάτι (μισό 
Ομολογώ πως ναι. Και μαύρα τα’χω βάψει και κάψα έχω. Εσείς;
Κι επειδή, λοιπόν, έτσι έχουν τα πράγματα, κι επειδή τυχαίνει να ζω σ’ έναν τόπο που έγινε ξαφνικά κατάμαυρος από μια μ*λ*κία, να κι άλλο ένα σκίτσο. Μια πόρτα που ανοίγει στην ύπαιθρο της Νότιας Ρόδου.
