Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical Anthropology.
Το σύνθημα του 21ου αιώνα γράφεται εδώ και λίγα χρόνια σε τοίχους πόλεων της Λατινικής Αμερικής : «δεν είναι κατάθλιψη, είναι καπιταλισμός»
Εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη ξέρουν πλέον καλά το συστημικό πρόταγμα της εποχής το οποίο διχάζει εσωτερικά τα υποκείμενα : «είναι αδιανόητο να βγεις εκτός παραγωγής και κατανάλωσης».
Στο μνημειώδες δίτομο έργο τους «Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια», στη δεκαετία του ‘70, οι Deleuze-Guattari «χτύπησαν» το καμπανάκι πριν ξεκινήσει η επέλαση του ατομικισμού και της βιοπολιτικής στη Δύση.
Αποδόμησαν το φρουδικό οιδιπόδειο και ανέλυσαν το πως ο καπιταλισμός εισβάλλει εντός του υποκειμένου, πως γινόμαστε μηχανές και εντελώς ψυχαναγκαστικά (ανα)παράγουμε επιθυμίες αντι ανάγκες.
Έδειξαν ότι η ψυχική νόσος δεν είναι μόνο βιολογικό και κληρονομικό φαινόμενο : είναι και ο καπιταλισμός, οι ανισότητες, η διαφήμιση, ο συμβολικός κόσμος, η υπερεγωτική διπλή αντιφατική εντολή (θυσίασε- απόλαυσε).
Σήμερα «απαγορεύεται» να μην απολαμβάνεις. Ακόμα και το σύμπτωμα σου όπως μας δίδαξε ο Lacan και αργότερα ο Zizek.
Ο δε εγκλεισμός δεν είναι πλέον στα ιδρύματα και στα σωφρονιστήρια, όπως τον περιέγραψε στα μνημειώδη έργα του ο Foucault («Ιστορία της τρέλας» και «Ιστορία της κλινικής») αλλά είναι ο ψυχαναγκαστικός «εγκλεισμός» στην οθόνη του smartphone.
Και είναι επίσης αυτός ο καθημερινός εγκλεισμός στο ακατόρθωτο που μοιάζει εφικτό.
Αυτό που άρχισαν να συνειδητοποιούν κυρίως οι νέοι : να δουλεύεις για να «παράγεις» και να συντηρείς το όνειρο.
Να φλερτάρεις δηλαδή διαρκώς με το success story.
Μόνο έτσι το δικό σου «κεφάλαιο» θα αξιοποιήσει το συμβολικό κεφάλαιο, αυτό που αποκτάς από την δικτύωση και την επικοινωνία, ώστε να αποκτήσεις ότι επιθυμείς ( ή μάλλον, ότι αναπαράγεις ως επιθυμία )