Ο Γιάννης Πανούσης είναι Ομότιμος Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών.
Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιάννη Πανούση ΕΔΩ
Ποτέ ο θάνατος της μιάς μέρας
δεν μοιάζει με το θάνατο της άλλης
Αργ.Μαρνέρος, Ζωρεθαμύρα
Προφανώς η Κυβέρνηση φέρει την κύρια ευθύνη για την ασφάλεια των πολιτών. Προφανώς το σύνολο του πολιτικού κόσμου φέρει διαχρονική ευθύνη για πράξεις και παραλείψεις. Προφανώς τα ΜΜΕ έχουν χάσει κάθε επαφή με την αλήθεια. Προφανώς [και ορθά] η νέα γενιά κατεβαίνει στους δρόμους για να δια-δηλώσει το θυμό και την οργή της όχι μόνο για την απώλεια συν- ανθρώπων, αλλά και για τον ανασφαλή κόσμο που [χωρίς ΤΥΨΕΙΣ] της παρα-δίδουμε
Όμως ο τρόπος που σκοτωνόμαστε [καλύτερα: που μας σκοτώνουν] βρίσκεται σε άμεση συνάφεια με τον τρόπο που ζούμε
Προφανώς σε κάθε έγκλημα ή και σε κάθε θανατηφόρο λάθος υπάρχει το προσωπικό στοιχείο, η ατομική ευθύνη. Όμως στην πραγματικότητα, πίσω από αυτά, κρύβεται μία στρεβλή [δυστυχώς κοινή] αντίληψη του νόμιμου και του παράνομου, του επιτρεπτού και του ανεπίτρεπτου, του ελεγχόμενου και του ανεξέλεγκτου, του συγχωρητέου και του ασυγχώρητου, του ανεκτού και του μη-ανεκτού
Όποιος π.χ έχει ταξιδέψει με ΚΤΕΛ θα έχει διαπιστώσει ότι σε αρκετές περιπτώσεις ο οδηγός μιλάει στο κινητό, ακούει άσματα, συχνά καπνίζει, χωρίς κάποιος ταξιδιώτης να διαμαρτύρεται
Όποιος παίρνει ταξί θα έχει διαπιστώσει ότι πολλοί οδηγοί έχουν εγκαταλείψει το αυτοκίνητο στα χάλια του [φθαρμένα λάστιχα, παράθυρα που μπάζουν, τιμόνι που τρέμει], αλλά δεν μιλάμε για να μη μπλέξουμε
Όποιος οδηγεί το ιδιωτικό του αμάξι πρέπει ν’αποδεχτεί ότι δεν τηρεί πάντοτε [ή καθόλου] τα σήματα, τις λωρίδες, τα όρια ταχύτητας, τις ράμπες των ΑΜΕΑ, την προτεραιότητα, ίσως για λόγους μαγκιάς ή κύρους
Το ίδιο ισχύει και γι’αυτούς που καβαλάνε μηχανές και κυκλοφορούν σφηνοειδώς κι ελικοειδώς ανάμεσα στα αυτοκίνητα,εν είδει easy riders
Όσον αφορά στους πεζούς κι εκείνοι περπατάνε και διασχίζουν τους δρόμους χωρίς να δίνουν σημασία σε κανόνες και ρυθμίσεις, αφού αισθάνονται ότι έτσι τιμωρούν τους προνομιακούς εποχούμενους
ΟΛΟΙ αυτοί, δηλαδή ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, συμβάλλουμε καθημερινά στην αύξηση των πιθανοτήτων να σκοτωθούμε ή να σκοτώσουμε αθώους, όπως έγινε στα Τέμπη ή να κινδυνέψουν πολλοί να τραυματιστούν από την απερισκεψία μας, την αμεριμνησία μας, την αφροσύνη μας
Ο σταθμάρχης της Λάρισας είναι ένοχος για το τραγικό δυστύχημα κι ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ οι ενήλικες είμαστε ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ για τον ΑΝΟΜΟ τρόπο ζωής που σκοτώνει τα παιδιά μας
Αν το συνειδητοποιήσουμε, ίσως κάτι μπορεί ν’αλλάξει
ΥΓ.: Αν ίσχυε στο Δίκαιο των Ψυχών η ποινική θεωρία του ισοδυνάμου των όρων, τότε η αιτιώδης συνάφεια του θανάτου μας θα έφτανε, αν όχι στο Βυζάντιο, σίγουρα στην Τουρκοκρατία. Επειδή όμως ισχύει η θεωρία της πρόσφορης αιτίας και του ενεργούντος/κινούντος αιτίου περιοριζόμαστε στο να ελέγξουμε το τελευταίο γρανάζι της αμαξοστοιχίας μιάς κοινωνικής συμβίωσης, χωρίς ΟΡΟΥΣ και ΚΑΝΟΝΕΣ, που τ’αφήνει όλα στην ΤΥΧΗ ή την ΑΤΥΧΙΑ ορισμένων
ΥΓ2.: Ούτε αυτοί που κρύβουν τις ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ κάτω από το χαλί της εξαφάνισης των ενόχων, ούτε εκείνοι που διαχειρίζονται την τραγωδία με τρόπο επικοινωνιακό απαλλάσσονται από την ΥΒΡΙΝ.