Πολλή συζήτηση γίνεται για τον χρόνο των εκλογών, το κεντρικό τους διακύβευμα, τις πιθανότητες εκπροσώπησης των “μικρών” κομμάτων, ενώ οι περισσότεροι θεωρούν το αποτέλεσμα βέβαιο. Είναι, όμως;
Ως προς το μετέπειτα, όλο και περισσότεροι δημοκρατικοί προβληματίζονται, τι επιπτώσεις θα έχει η ιστορική οπισθοδρόμηση, με τυχόν παλινόρθωση της κληρονομικής εξουσίας, εκλέγοντας τον Μπακογιάννη δήμαρχο στην Αθήνα και τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό.
Άλλοι, δεξιότεροι, πιστώνουν στην συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, ότι κατέλυσε την έννοια της αριστεράς και εν τη πράξει εξαφάνισε την γοητεία της. Αναγνωρίζουν παράλληλα, ότι ψήφισε εκατοντάδες πρωτοφανώς μη-αριστερές διατάξεις, από την ενεχυρίαση της κρατικής περιουσίας για 99 χρόνια, ως το πρόσφατο περιουσιολόγιο των πολιτών. Χωρίς διαμαρτυρίες!
Η αρμονική συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και η προηγούμενη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, απέδειξαν ότι οι – υποτίθεται ιδεολογικά αντίπαλες- κομματικές ηγεσίες μπορούν να συνεργάζονται μια χαρά, προκειμένου να κατέχουν την Εξουσία. Είναι απορίας άξιο, πώς τυφλώνεται τόσος κόσμος και δεν παραδέχεται πως τον κοροϊδεύουν κατάμουτρα με τις δήθεν ιδεολογικές διαφορές τους.
Η ευκολία με την οποία άγονται και φέρονται οι ψηφοφόροι, θυμίζουν την Θάτσερ, που πήρε την κυβέρνηση ενώ το κόμμα της ήταν 18 μονάδες πίσω από το αντίπαλο τρεις μόλις μήνες πριν τις εκλογές, αναθέτοντας εν λευκώ την προεκλογική εκστρατεία της σε μια διαφημιστική εταιρεία.
Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη κυβέρνηση θα μισθοδοτεί και αυτή 1.100.000 ΔΥ, θα πληρώνει 2.800.000 συνταξιούχους, θα δαπανά το 4% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς, θα λειτουργεί με πρακτικώς πτωχές τράπεζες, θα δανείζεται εξίσου δύσκολα, θα κάνει εξυπηρετήσεις στους δικούς της και θα νομοθετεί υπό την στενότατη εποπτεία των συμμάχων και δανειστών μας. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, οι πολιτικοί μας φορούν τις ιδεολογίες όπως οι ποδοσφαιριστές τις φανέλλες, μόνο για να ξεχωρίζουν.
Όμως το συναίσθημα θα κρίνει και πάλι τις επιλογές του κόσμου, καθώς, στην εφαρμογή της πολιτικής, αποδεικνύεται καιρό τώρα, ότι, στο βάθος, μόνον η αισθητική είναι αυτή που διαφέρει, καθώς και κάποια δευτερεύοντα, πέραν των προσώπων.
Άρα, ούτως ή άλλως, η Νέμεσις θα συνεχίσει να αποσαθρώνει την Ελλάδα.
