Στην φωτογραφία του άρθρου ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο με τον Φρανκ Αμπανέϊλ στα γυρίσματα της ταινίας που βασίστηκε στο βιβλίο του Φράνκ.
Γεννημένος απατεώνας. Έγινε πιλότος, γιατρός, δικηγόρος και στο τέλος εξέτισε την ποινή φυλάκισής του συνεργαζόμενος με το FBI και εν συνεχεία εκπαιδεύοντας νέους πράκτορες. Στην ταινία “Πιάσε με αν μπορείς” τον υποδύθηκε ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο το 2002 και σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ, ταινία που γυρίστηκε σε 52 ημέρες. Η ταινία “Catch me if you can” αφορούσε στη ζωή ενός νεαρού απατεώνα, ο οποίος άλλαζε συνεχώς ταυτότητες και υπεξαίρεσε χιλιάδες δολάρια, χάρη στη γοητεία του και το υποκριτικό του ταλέντο. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο απεδείχθη η σωστή επιλογή του σκηνοθέτη, ενώ ο Τομ Χανκς ανταποκρίθηκε εξαιρετικά στο ρόλο του πράκτορα που κατάφερε να εμπαίζει ο νεαρός απατεώνας. Σύμφωνα με τον αληθινό Φρανκ Άμπανεϊλ το 80% της ταινίας ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η υπόθεση βασίστηκε στην πραγματική ιστορία του Αμερικανού Φρανκ Αμπανεϊλ και στο βιβλίο που έγραψε ο ίδιος για τη ζωή του το 1980. Ξεκίνησε την πλαστογραφία στην εφηβεία του στα 15, προκειμένου να κερδίζει χρήματα. Ο υπαρκτός Φρανκ γεννήθηκε το 1948 στο Μπρόνξβιλ της Νέας Υόρκης. Σε ηλικία 15 ετών χρησιμοποίησε την κάρτα για βενζίνη που του είχε αγοράσει ο πατέρας του για να μετακινείται καθημερινά στη δουλειά του για να αγοράζει ανταλλακτικά αυτοκινήτων, τα οποία πωλούσε σε περαστικούς για να κερδίζει μετρητά. Σε διάστημα λίγων ημερών είχε χρεώσει την κάρτα του πατέρα του 3.500 δολάρια.
Ο Φρανκ στη συνέχεια υπέγραψε ακάλυπτες επιταγές στον δικό του τραπεζικό λογαριασμό, άνοιγε καινούργιους λογαριασμούς σε άλλες τράπεζες ώστε να του παρέχουν μετρητά κερδίζοντας χρήματα με σκοπό να ταξιδέψει, γεγονός που ον οδήγησε στο να υποδυθεί στην ζωή τον πιλότο της αμερικανικής αεροπορικής εταιρείας PanAm. Αρχικά, πήρε τηλέφωνο στα κεντρικά της εταιρείας και τους είπε ότι ήταν πιλότος και είχε χάσει την στολή του στο ξενοδοχείο. Αφού του έστειλαν καινούργια στολή πλαστογράφησε την ταυτότητα πιλότου με τον εξής τρόπο: κόλλησε πάνω στην ταυτότητα του αυτοκόλλητο της εταιρείας από αεροπλάνα μινιατούρες που κυκλοφορούσαν στην αγορά. Κατάφερε να ταξιδέψει σε 250 πτήσεις και επισκέφτηκε περισσότερες από 26 χώρες έχοντας καλυμμένα τα έξοδα σίτισης και στέγασης από την εταιρεία. Κάποια στιγμή, κατά την αποβίβαση του στο αεροδρόμιο της Νέας Ορλεάνης παραλίγο να συλληφθεί από το FBI, που ήδη τον κυνηγούσε. Γρήγορα άλλαξε επάγγελμα και έγινε επόπτης ασκούμενων γιατρών στο νοσοκομείο της Τζόρτζια, με το όνομα Φρανκ Ουίλιαμς. ‘Όμως επειδή από αυτό το πόστο, έθετε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, τα παράτησε γρήγορα και σε ηλικία 19 ετών ξεκίνησε να εργάζεται σε δικηγορικό γραφείο παριστάνοντας τον πτυχιούχο δικηγόρο του Χάρβαρντ. Όπως είχε πει, ήταν το πιο εύκολο από τα επαγγέλματα που υποδύθηκε. Ωστόσο, σταμάτησε τη δικηγορική του «καριέρα» έπειτα από οχτώ μήνες, επειδή φοβόταν ότι τον υποψιαζόταν ένας συνάδελφος του, ο οποίος του έκανε συχνές ερωτήσεις σχετικά με τις σπουδές στο Χάρβαρντ.
Μέχρι το 1969 είχε πλαστογραφήσει έγγραφα σε 12 χώρες και είχε κόψει επιταγές ύψους 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Η αστυνομία τον αναζητούσε και στην Αμερική τη σύλληψη του ανέλαβε ο πράκτορας του FBI Tζο Σία. Εκείνη τη χρονιά, μια αεροσυνοδός από την εταιρεία Air France με την οποία διατηρούσε σχέση λίγα χρόνια πριν, τον αναγνώρισε στο Μονπελιέ και η αστυνομία τον συνέλαβε. Μετά τη σύντομη δίκη του, μεταφέρθηκε σε φυλακές της Γαλλίας και αργότερα εκδόθηκε στη Σουηδία, όπου φυλακίστηκε για έξι μήνες.
Το δικαστήριο της Σουηδίας αποφάσισε να τον εκδώσει στην Αμερική διότι είχε λήξει το διαβατήριο του. Καθώς ταξίδευε προς το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, ζήτησε να πάει τουαλέτα και δραπέτευσε από την τρύπα κάτω από τη λεκάνη, μόλις το αεροπλάνο προσγειώθηκε. Λίγες ώρες αργότερα τον έπιασαν και τον οδήγησαν στο Ομοσπονδιακό κέντρο κράτησης της Ατλάντα, απ’όπου δραπέτευσε ξανά. Ο Φρανκ τους έπεισε ότι ήταν μυστικός επιθεωρητής των φυλακών και ζήτησε από φίλη του να τον επισκεφτεί και να του φέρει μια κάρτα επιθεωρητή. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να πείσει τους αστυνομικούς να τον αφήσουν ελεύθερο, επειδή δήθεν είχε ραντεβού με πράκτορα του FBI.
Ο Φρανκ κατευθύνθηκε στην Ουάσινγκτον αλλά και πάλι δεν κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη. Δύο πράκτορες τον αναγνώρισαν και τον οδήγησαν στις φυλακές. Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκισης για υποθέσεις πλαστογραφίας και παρέμεινε στη φυλακή 5 χρόνια.
Το 1974 η αμερικανική κυβέρνηση τον απελευθέρωσε με τον όρο να βοηθάει τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες στη σύλληψη απατεώνων. Το 1980 έγραψε το βιβλίο «Πιάσε με αν μπορείς» στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Σπίλμπεργκ. Εμφανίστηκε σε πολλά τηλεοπτικά σόου και μέχρι σήμερα εργάζεται στο FBI πραγματοποιώντας διαλέξεις στους νεαρούς πράκτορες….
Η ταινία αν και είχε προταθεί για Όσκαρ, δεν έλαβε κανένα, ωστόσο απέσπασε διακρίσεις σε επίπεδο Κινηματογραφικού Βραβείου BAFTA Καλύτερου Β’ ανδρικού ρόλου στον Κρίστοφερ Γουόκεν και άλλα ήσσονος σημασίας.
Πληροφορίες: Μηχανή του Χρόνου