Όχι! Όχι! Όχι! Και πάλι όχι!
Δεν θα πω το όνομα.
Δεν θα το πω!
Ξέρω ότι κάθε φορά που λες κάποιο όνομα το διαφημίζεις.
Το είχε πει και ο Όσκαρ Ουάιλντ:
«Κάθε φορά που αναφέρεται το όνομά σου, είναι διαφήμιση».
Εξαιρείται το επιτάφιο μνημείο.
Οπότε…
Δεν θα πω το όνομα.
Δεν θα το πω.
Αρνούμαι.
Αρνούμαι να σχολιάσω έργα και ημέρες ανθρώπων που το μόνο που πρόσφεραν στον τόπο τους είναι να τους ξέρουν πολλές και πολλοί με το μικρό τους (μικρότερο του συνήθους) όνομά τους.
Αντιστέκομαι στον πειρασμό να στηλιτεύσω αήθεις συμπεριφορές που μας υπενθυμίζουν το αρχαϊκό «Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν».
Θα αποφύγω να γράψω ένα όνομα που διόλου δεν με τιμά.
Ούτε τώρα ούτε πριν.
Διαφήμιση εγώ σε εγωπαθείς νάρκισσους δεν κάνω.
Προτιμώ να μιλήσω για φιστίκια.
Φιστίκι Αιγίνης κανείς;
Η εικόνα είναι από παλιά μου μακέτα για κονσέρβα με φιστίκια Αιγίνης, για εξαγωγή. Είχε πάρει και βραβείο η συσκευασία, στη Σουηδία.
Δεν υπάρχει πια ως προϊόν.
Αλλά τα φιστίκια Αιγίνης τα λατρεύω· από παιδί.
Όπως και την Αίγινα.
12 Απριλίου 2020
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr