Και εντελώς ξαφνικά οι κάτοικοι των νησιών μας από ήρωες, αλτρουιστές και προταθέντες υποψήφιοι για Νόμπελ έγιναν αλήτες και δουλέμποροι που εκμεταλλεύονται τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και εθνίκια και τραμπούκοι.
Και το Κράτος από κακό και άδικο και φασιστικό όταν πλάκωνε στα χημικά και στο ξύλο τους απλούς πολίτες στις Πρέσπες, έγινε δίκαιο και προστάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν κατέβαινε σαν στρατός κατοχής από τα πλοία στα νησιά.
Και εντελώς ξαφνικά όλοι αλλάζουν απόψεις και γνώμη ανάλογα με το πώς θέλουν τα δημοσιογραφικά συμφέροντα, οι καναλάρχες και οι εκδότες να παρουσιάζουν τα γεγονότα. Γιατί βλέπεις το ψωμί τους, ή μάλλον το παντεσπάνι τους δεν βγαίνει από το δίφραγκο που δίνεις στον περιπτερά για την φυλλάδα. Βγαίνει από άλλες διαδρομές, σαν και αυτές που κατήγγειλε χθες καλή ώρα ένας επιχειρηματίας που τραβιόταν στο Μαξίμου από κάποιους υπουργούς για να…”κλείσει” υποθέσεις.
Έτσι είναι τα πράγματα.
Θέλω να δείξω πως είμαι καλό παιδί στην Κυβέρνηση, βαφτίζω τραμπούκο τον παπά στο ακριτικό νησί που φώναξε για τα αυτονόητα.
Θέλω να πάω κόντρα στην Κυβέρνηση και να αγκαλιάσω την αντιπολίτευση; Βαφτίζω στρατό κατοχής τον αστυνόμο των 700 ευρώ που τραβιέται στα χωράφια με εντολή ανωτέρου.
Μαύρο, άσπρο σε μια ζωή που κυριαρχούν οι 10 εκατομμύρια ψυχές σε απόχρωση του γκρι. Και να πάλι ένας νέος εμφύλιος, μια νέα διχόνοια, οι μεν εναντίον των δε και αυτή η χώρα να μην ησυχάζει. Και δεν βρέθηκε ένας χριστιανός ( κάνει που το λέω ή μήπως προσβάλλω κανέναν με αυτόν τον προσδιορισμό; ) να βρεθεί και να πει, που στον άνεμο στοιβάζω 30.000 μετανάστες στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνους σε ένα νησί 80.000 κατοίκων που απέχει λιγότερο από 10 χλμ. από την τουρκική ηπειρωτική χώρα, αλλά 200 χλμ. από το πλησιέστερο τμήμα της ελληνικής ηπειρωτικής χώρας; Και άντε και τους μάντρωσα σε κλειστές, ανοικτές φυλασσόμενες, Κύριος οίδε τί δομές θα μείνουν τελικά στο νησί. Αν μια μέρα, ο Σουλτάνος απέναντι, που έχει συνεχώς …ανησυχίες, μου φέρει με καμμιά πενηνταριά αποβατικά όλη την Στρατιά του Αιγαίου, δηλαδή το Δ’ Σώμα Στρατού των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, με τι “μούτρα” θα ζητήσω από αυτούς τους ανθρώπους που τους φόρτωσα στο ξύλο και στα χημικά και έχω επιτάξει τις περιουσίες τους, να υπερασπιστούν το νησί μέχρι να φτάσει η δική μου δύναμη εκεί; Να υπερασπιστούν το νησί από αυτόν που μπαίνει ή και – το κακό σενάριο – από αυτόν που έχω ήδη μέσα; Εγώ δεν κρίνω, ούτε σύμβουλος στο Πεντάγωνο είμαι.
Απλές ερωτήσεις κάνω κύριε Μηταράκη και κύριε Χρυσοχοΐδη. Ούτε ειρμό, ούτε και λογική έχουν όσα συμβαίνουν στα νησιά, υπό το φως όσων διακυβεύονται για τη χώρα μας. Και τα λάθη εκατέρωθεν και από τις δυο πλευρές συνεχίζονται. Οι ευθύνες όμως πέφτουν σε αυτόν που κυβερνά. Δεν μπορεί κανείς να ζητήσει ευθύνες από τον απλό νησιώτη. Αυτός που Κυβερνά βρίσκεται εκεί που βρίσκεται για να λογοδοτεί. Και ίσως θα πρέπει πια ηρεμήσουμε, ιδίως τώρα που ο γείτονας είναι σε “οίστρο” και να έχουμε στο νου μας πως το λογικό, πολλές φορές, μπορεί να μας απατά, η συνείδηση, όμως, ποτέ!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr