Το κορυφαίο, του Αλέξανδρου Μπέμπη

 

 

 

 

Φωτογραφία άρθρου: Ο Μίκης Θεοδωράκης  από το αρχειακό υλικό της σελίδας https://mikisguide.gr/ που εκπόνησε ο Γιώργος Αγοραστάκης

 

Λένε πως όσο πιο μεγάλη είναι η βάση μιας πυραμίδας, τόσο πιο ψηλά θα φτάσει η κορυφή της.

Η Ελληνική τραγουδοποιία έχει αυτό το χαρακτηριστικό.

Χιλιάδες τραγούδια σε όλα τα είδη της μουσικής μας συντροφεύουν, μας συγκινούν, μας ξεσηκώνουν, μας συγκλονίζουν.

Με μια διαχρονικότητα που κρατάει άσβεστα αυτά τα συναισθήματα. Που ξυπνά τις αισθήσεις σε ένα κόσμο ολοένα πιο αναίσθητο.

Πιο ανέραστο.

Πέρασαν πολλές δεκαετίες, τότε μικρό παιδάκι, που άκουσα από εκείνο το παλιό ξύλινο ραδιόφωνο που είχαμε στο σπίτι

-εκείνα με τις λυχνίες που περίμενες λίγα λεπτά να ζεσταθούν για να ”παίξουν”-

το τραγούδι που αν μου πουν τώρα ”βρες μόνο ένα πολύτιμο πράγμα που έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο”, δεν θα κάνω δεύτερη σκέψη.

Θα είναι τραγούδι που δύο μέγιστοι το εμπνεύστηκαν, ενορχηστρώθηκε αριστουργηματικά και ερμηνεύτηκε ανεπανάληπτα.

Το ζήλεψαν πολλοί.

Από BEATLES, μέχρι Νταλάρες, Ρέμοι, Πλούταρχοι και τόσοι και τόσες άλλοι.

Δεν το λέω απαξιωτικά. Το τραγούδησαν από αξιοπρεπώς μέχρι αδιάφορα.

Απλά επιβεβαιώνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι ο πρώτος είναι πρώτος παραμένει πρώτος και οι δεύτεροι ακολουθούν.

Δεν στερώ το δικαίωμα κανενός να το τολμήσει. Απεναντίας, υπάρχουν ή πρόκειται να υπάρξουν πολλοί δεύτεροι.

Όσοι περισσότεροι γίνουν τόσο πιο ψηλά θα ανεβαίνει η κορυφή.

Ας είναι και όλη η ανθρωπότητα. Ας είναι και παράφωνη. Αρκεί να το νιώθει Να την επηρεάζει συνέχεια αντί να σκοτώνει, να βιάζει, να μισεί, να βουλημεί.

Να γίνει η παντιέρα της αλλαγής επειδή είναι ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ (Αν θυμηθείς το όνειρο μου)..

Μουσική Θεοδωράκης, στίχοι Γκάτσος, ενορχήστρωση Χατζιδάκις, ερμηνεία Γιοβάννα.