Το κορμί… Ο έρωτας
Σε κοίταξα κι άρχισα τότε
να μην εμπιστεύομαι τα όνειρα μου.
Μη κοιμάσαι, έλεγα στον εαυτό μου.
Δεν έχει τίποτε να δεις πιο πολύ.
Κράτα τα μάτια σου ανοιχτά,
ορθάνοιχτα και κοίταζε την…
Φτωχές οι νύχτες σου από εδώ
και εμπρός, χωρίς εικόνες.
Να οι εικόνες είναι εκεί έξω,
γατζωμένες στα μαλλιά της.
Καθρεφτίζονται στα μάτια της
οι εικόνες, σαν ήλιοι σε λίμνη,
βγάζουν φτεράκια και πετάνε
σαν χαρούμενες πεταλούδες,
σαν λυπημένες πεταλούδες,
υποψιασμένες για το τέλος.
Το τέλος θα μοιάζει μ’ έναν ύπνο
δίχως όνειρα, μ’ ένα σκοτάδι
χωρίς άστρα. Σου λέω το μυστικό.
Αν έρθει το τέλος, θα κλείσω
τα μάτια μου, θα σ’ ονειρευτώ
και το ταξίδι θα είναι ευτυχισμένο.
Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr