Η Άννα Κοντοπίδη είναι Συμβολαιογράφος και ζει στη Νάξο
Ήταν που λέτε αποκαλόκαιρο στην Αθήνα του 84.
Μόλις είχα «τελειώσει» μ’ ένα μάθημα της εξεταστικής του Σεπτέμβρη και πήρα το τρόλει της γραμμής για το φοιτητόσπιτό μου.
Πελαγωμένη ακόμα απ’το «δύσκολο» της εξέτασης, έβγαλα μετά βίας απ’την κούραση το πορτοφόλι μου με το πάσο για να το δείξω στον έλεγχο που γινόταν των εισιτηρίων.
Ο ελεγκτής χαμογέλασε όχι για το ελευθέρας μου, αλλά για ένα «χαρτάκι» μ’έναν πράσινο ήλιο και μια γροθιά που με «χαρακτήριζε» ως Πασπίτισσα της Νομικής Σχολής.
Κατέβηκα στην στάση μου και ξεκίνησα για το σπίτι… Δεν είχαν περάσει 3 λεπτά και άκουσα πίσω μου μια ξελιγωμένη απ’την τρεχάλα φωνή… Συντροφάκι στάκα καλέ… στάκα… εεεε κοπελιά…. γύρισα και βλέπω καταϊδρωμένο τον Ανέστη… Στάκα μωρέ και σου πεσε στο τρόλει το πορτοφόλι σου…. Ψάχνω την τσάντα μου, το πορτοφόλι μου εκεί… Πάρ’το καλέ και θα το χρειάζεσαι…. Και μου δίνει το άλλο…. αυτό που χα μέσα το πάσο μου…
-Πωπω… αχ σύντροφε Ανέστη, δεν ξέρετε πόσο πολύτιμο είναι για μένα… πόσο πολύτιμο… Τι χρόνο και τι έγγραφα πάλι θα χρειαζόμουν να συλλέξω για να το εκδώσω ξανά….
-Εμ δεν το ξέρω ; … επειδή ξέρω σε κυνηγώ σαν σχολιαρόπαιδο… -Χίλια χίλια ευχαριστώ… Σας χρωστώ κέρασμα …
Καλά μου απαντά, ίσως ν ανταμώσουμε σε καμιά μάζωξη…
Πήρα τον δρόμο για το σπίτι και κείνος ξαναπήγε στην απέναντι στάση για να πάρει άλλο τρόλει να επιστρέψει στον προορισμό του.
Φτάνοντας στο σπίτι, άνοιξα το πορτοφολόπασό μου και όλα ήταν εκεί… μόνο που επιπλέον υπήρχε ένα κατοστάρικο…
Ένα κατοστάρικο που το χε βάλει ο γλυκούλης μου, νομίζοντας πως έχω ξεμείνει από χαρτζηλίκι…. Σφίχτηκε η καρδιά μου, απ το βάρος της μεγαλοσύνης του. Ο μελένιος μου κακός του Σινεμά, ο υπέροχος σύντροφος και Άνθρωπος Ανέστης, που με μια του κίνηση σ ένα άγνωστο κορίτσι, ανέστησε το μπόϊ της Λεβεντιάς, της Ανθρωπιάς, της Αξιοπρέπειας και της Αλληλεγγύης μέχρι τα Ουράνια…
Εκείνο το κατοστάρι καλά φυλαγμένο το χω… να μου θυμίζει πως η Τιμή, τιμή δεν έχει…. και πως υπάρχουν Άνθρωποι σπίθες παντοδύναμες στα μαύρα σκοτάδια … Άνθρωποι που αν και ζουν στον άτιμο και αλλοπρόσαλλο τούτον κόσμο, γεννούν με ιδρώτα, αίμα και κλάματα, τις δυο πιο τρανές θυγατέρες που θα λεγε και ο Καζαντζάκης : την λευτεριά και την αξιοπρέπεια…
Τυχερός όποιος στη ζωή του, τους ανταμώσει…
Είμαι μία απ τους τυχερούς….
Στην μνήμη του Ανέστη Βλάχου.
Αποστόλου Παύλου 50, 85133, Ρόδος, 2241069007- -Λεωφ. Ελευθερίας 24, 85104, Ρόδος 2241005085– 3ο χλμ Ρόδου-Λίνδου, 85132, Ρόδος 2241005080– Βενετοκλέων 37, 85132, Ρόδος 2241037957 –Πηγές Καλλιθέας, 85150, Ρόδος 2241037090
Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις και στις Πηγές Καλλιθέας
