Τα κονδύλια για το προσφυγικό θα πάνε σε ωφέλιμες υπηρεσίες και όχι στον εγκλεισμό;, του Κώστα Αρβανίτη

Ο Κώστας Αρβανίτης είναι Δημοσιογράφος και Ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Παρέμβαση του Ευρωβουλευτή Κώστα Αρβανίτη στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (LIBE) σχετικά με την παρακολούθηση των κονδυλίων για το προσφυγικό.

Έχουν περάσει τρία χρόνια και τρεις μήνες από την έναρξη των συζητήσεων για την αναθεώρηση του “Κανονισμού του Δουβλίνου”. Για ένα δίκαιο και βιώσιμο σύστημα κατανομής των αιτούντων άσυλο, που να μη συνδέει πλέον την ευθύνη φιλοξενίας τους – προσωρινής ή μόνιμης – με το σημείο της πρώτης εισόδου.

Δίκαιο για τους ανθρώπους αυτούς – βιώσιμο για τα κράτη μέλη που τους υποδέχονται!

Δίκαιο, γιατί οι αιτούντες άσυλο δεν είναι αριθμοί. Είναι άνθρωποι, που χρήζουν διεθνούς προστασίας. Αριθμοί, είναι τα στοιχεία του μεγέθους, του πλούτου και της δυνατότητας απορρόφησης του κάθε κράτους μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και με αυτούς τους αριθμούς σχετίζεται μόνον η έννοια του βιώσιμου.

Γιατί δεν έχει προχωρήσει αυτή η συζήτηση;

Όσον αφορά τα κονδύλια που συζητάμε. Προφανώς και υπάρχει ανάγκη χρημάτων. Όμως το ζήτημα του πόθεν προέρχονται αυτά τα χρήματα είναι μικρότερης σημασίας, συγκριτικά με το πού καταλήγουν.

Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τον μηχανισμό που θα αξιοποιήσει η Επιτροπή ώστε να παρακολουθήσει την πορεία αυτών των κονδυλίων. Εμείς οι δημοσιογράφοι λέμε πάντα, “Αν θες να φτάσεις στην αλήθεια, απλά ακολούθησε το money trail”. Είναι ο μίτος που σε οδηγεί πάντα στα πραγματικά γεγονότα.

Πώς, λοιπόν, θα διασφαλίσουμε ότι τα χρήματα αυτά θα δαπανηθούν για να καλυφθούν οι ανάγκες των ανθρώπων που αιτούνται άσυλο; Ότι θα δαπανηθούν στις δομές που προσφέρουν πραγματικά χρήσιμες υπηρεσίες; Ότι θα κατευθυνθούν στην ένταξη και όχι στην απομόνωση; Στην επανένωση των οικογενειών και όχι στις fast track επαναπατρίσεις; Στην περίθαλψη και όχι στη δημιουργία κέντρων κράτησης;

Η πρώτη κίνηση της νέας κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ήταν “να υπαγάγει όλες τις λειτουργίες του υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής” – ταυτόχρονα καταργώντας το – στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ή τουλάχιστον, έτσι λέει η ανακοίνωση.

Στην πραγματικότητα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (επιφορτισμένο με τον έλεγχο και την καταστολή ως κύρια αρμοδιότητα) “κατάπιε” ένα υπουργείο που προοριζόταν για τον ακριβώς αντίθετο σκοπό: να διαχειριστεί το ζήτημα της μετανάστευσης, εξ’ αιτίας των πολεμικών εστιών και της φτώχειας, ως ένα ζήτημα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Εμείς δεν το βλέπουμε ως ένα “πρόβλημα” διαχείρισης ροών.

Με άλλα λόγια, και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, να προπαγανδίσει – κατ’ αρχάς – και να “διαχειριστεί” κατόπιν, την αντίληψη ότι οι μετανάστες δεν είναι άνθρωποι ξεριζωμένοι από τις πατρίδες τους, κατατρεγμένοι, υπαγόμενοι δικαιωματικά στην ομπρέλα προστασίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του ΟΗΕ και του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης.

Οι άνθρωποι αυτοί, για τη Νέα Δημοκρατία, είναι ανεπιθύμητοι, επικίνδυνοι, μιαροί εισβολείς. Ειλικρινά, δε θα μπορούσα να σκεφτώ άλλον τρόπο ώστε αυτή η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να γίνει περισσότερο σαφής…

Το βασικό ερώτημα είναι: μπορεί η Κομισιόν, και με ποιο τρόπο, να διασφαλίσει ότι αυτά τα χρήματα θα πάνε σε ωφέλιμες υπηρεσίες και όχι στον εγκλεισμό;