Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.
ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π56]
Τι είναι Χριστούγεννα
[Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία]. (Λουκάς Β,14)
Τί είναι Χριστούγεννα ;
Χριστούγεννα είναι καπνός αιωρούμενος πάνω από τις στέγες των σπιτιών, που προσμένουν την Άγια Νύχτα. Η αχλή της Άγιας Νύχτας που διαμορφώνει το όνειρο σε κάθε παιδική ψυχή με την αναμονή των χρυσοποίκιλτων δώρων δίπλα στο τζάκι, στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, μέσα στην ζεστασιά ενός σπιτιού, με την ελπίδα στην καρδιά.
Είναι ο πατέρας, η μάνα, τα παιδιά που κάνουν μπάνιο για να πάνε στην εκκλησία, το δρομολόγιο του ‘Αη-Βασίλη με τους ιπτάμενους ταράνδους και τους σάκους με τα δώρα, τα δώρα των κάποιων μάγων, τα σύμβολα των δώρων των μάγων και το αστέρι της φάτνης ή – αναλόγως – της μερσεντές. Η υποτιθέμενη ταπεινότητα του Θεού και το στόλισμα των πιστών γιά να τους δούνε οι άλλοι.
Είναι οι μνήμες και οι φωσφορισμοί τους, με τις βιτρίνες των καταστημάτων, των κρεοπωλείων, των κουρείων, των φωτισμένων αψίδων του Δήμου, της αγρύπνιας των φρουρών, της νύστας των παιδιών, της κερδοσκοπίας των υπεραγορών (super markets) και του 14ου μισθού. Ακόμη η ταλαιπωρία των αγορών υπό τους ήχους χριστουγεννιάτικων τραγουδιών, η μυρουδιά του χοιρινού, τα κρασιά, οι μπύρες, τα γαλλικά τυριά και οι ζητιάνοι της Άγιας Μέρας, καθώς και οι λογαριασμοί που φουσκώνουν, τα γιορτινά καταναλωτικά δάνεια των τραπεζών, «να μην λείψει τίποτα στα παιδιά» και οι δοξολογίες.
Είναι το γέμισμα της γαλοπούλας, το άγχος της τελευταίας στιγμής και οι χριστουγεννιάτικες εκπτώσεις των πιστωτικών καρτών, η αιχμαλωσία του καταναλωτισμού, το κρύο που τ΄ αρνάκια παγώνει ή τα θαλασσινά μπάνια στο άλλο μισό ημισφαίριο του πλανήτη Γη, τα χιόνια στον βορρά και οι βοσκοί της Βηθλεέμ, που τουρτουρίζουν στην ξάστερη παγωμένη νύχτα, περιμένοντας το Θαύμα ή ένα ακόμη λουτρό αίματος στην Συρία, τον Λίβανο … δεν έχει σημασία από ποιούς.
Είναι το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Λονδίνο που χάρισαν οι Νορβηγοί στους Βρετανούς ή στις πρωτεύουσες της Ευρώπης, που ίσως ανησυχούν για τρομοκρατική επίθεση, η βία παντού που δεν καταλαβαίνει από το «επί γης ειρήνη», ούτε από τα χριστουγεννιάτικα μηνύματα των αρχηγών των διαφόρων χριστιανικών δογμάτων, οι φραστικές ευχές για την αγάπη, η υποκρισία για την αγάπη, η αντίθεση με την αγάπη, το συμφέρον από την αγάπη και οι ευχές να περάσουν καλά τα παιδιά της «Κιβωτού» και όλου του κόσμου.
Χριστούγεννα είναι ο δυτικός τρόπος ζωής, το χιόνι στην Σουηδία, την Φιλανδία, την Ουκρανία και αλλαχού στην Ευρώπη, τα εκατομμύρια κεράκια και λαμπάκια, η ευκαιρία να φάμε και να πιούμε και να γλεντήσουμε και «του χρόνου» και τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες, αλλά και η υπεροχή του χριστιανικού πνεύματος πάνω από όλα τα άλλα πνεύματα.
Είναι οι λαμπρές γιορτές, όπως της UNESCO για τα παιδιά που πεινάνε στον πλανήτη, είναι η έλλειψη ξύλων στην σόμπα ή η ακρίβεια του πετρελαίου ή του φυσικού αερίου, οι επώνυμες μάρκες των ρούχων, οι λιμουζίνες και οι porches των πλουσίων και των πολιτικών, οι γούνες των stars, η ευαισθησία των υποκριτών αρχόντων γενικώς, αλλά και η τιμή του να είμαι φτωχός και να γιορτάζω, η αισιοδοξία για ένα καλύτερο αύριο, η πίστη για ένα πιο όμορφο κόσμο, η ελπίδα για την κατάργηση του «μύθου του χασάπη Ηρώδη», η δύναμη των παιδικών ματιών, η άδολη χαρά της γιαγιάς και του παππού που πιστεύουν σε έναν Θεάνθρωπο, η ψευδαίσθηση της μαγικής νύχτας, η αποτίμηση της ζωής μας, η παράδοση, η φάτνη, η καλοσύνη των ζώων.
Είναι οι γιοί μου που μεγάλωσαν και τα παραμύθια του Ντίκενς που θα λέμε πιά στους εγγονούς μου και στα εγγόνια της συντρόφου μου, οι αναμνήσεις κάποιων άλλων χρόνων και τα δάκρυα, είναι τα πιστεύω που γκρεμίστηκαν στην διαδρομή και το τίμιο κοίταγμα στα μάτια, ο μύθος που σε γεμίζει ευτυχία, τα λευκά γένια του πατέρα μου που έγιναν ανάμνηση και οι πολυέλαιοι που λάμπουν, είναι ακόμη ένας λυρισμός, που φέρνει λύτρωση και την αναρχία της άσπιλης σύλληψης του Θεού, η ανατροπή του «πρέπει» από το «γίγνεσθαι», η γαλήνη μιας ξάστερης νύχτας και η μοναξιά της ψυχής μας με την ξεχασμένη τρυφεράδα της καρδιάς των ανθρώπων.
Επίσης, είναι η έρευνα των θεολόγων και οι έριδες των επιστημόνων, τα πορίσματα των αστρονόμων και οι δορυφόροι της ΝΑSΑ, η γήινη λογική απέναντι στο Σύμπαν, ο χρόνος απέναντι στο άχρονο, ο συμβολισμός ενάντια στο αντικείμενο, η αύρα κάποιων ημίθεων σε αντίθεση με τις σκοτεινές γωνιές των δρόμων της γης, το υπερφυσικό που είναι φυσικό, η ανάταση κόντρα στην τάση, το πνεύμα των Χριστουγέννων που δεν καταλαβαίνουμε τα Χριστούγεννα.
Τα Χριστούγεννα είναι η 25η Δεκεμβρίου κάθε χρόνου για τους κατ΄ όνομα ή κατ΄ ουσίαν χριστιανούς σε όλον τον πλανήτη.
Τα Χριστούγεννα είναι ένα ποίημα και μια επαναλαμβανόμενη αγάπη, με την ευχή, σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς : Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ