Στον Σαίξπηρ υπάρχει πάντα αυτό το παράξενο παιχνίδι ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο. Χαρακτήρες που παλεύουν να ξεφύγουν, πότε από την ζωή, μια ζωή νεκρή πότε από το φάντασμα του αιώνιου θανάτου. Στον Σαίξπηρ ο φόβος για τον θάνατο μοιάζει να είναι η μεγαλύτερη ασθένεια απ’ όλες τις άλλες. Άραγε όμως υπάρχει αντίδοτο;
Ναι, ο έρωτας. Ο αληθινός, η καθαρτικός έρωτας , που υποδεικνύει την χειραφέτηση από την απεγνωσμένη προσκόλληση του εγώ και απ’ τον εγκόσμιο φόβο, που οδηγούν στον αιώνιο θάνατο. Ένας έρωτας, χάριν του οποίου η καρδιά μπορεί να απορροφήσει την οδυνηρή ολότητα του κόσμου , και μέσα από αυτόν τον ακράδαντο σύνδεσμο να γευτεί ένα κομμάτι της αθανασίας! Γιαυτό και τον βρίσκουμε πανταχού παρόντα σε κάθε του έργο. Ο ξαφνικός ο απρόβλεπτος έρωτας, η γοητεία που μπορεί να γεννηθεί με ματιά, ένα άγγιγμα στα ακροδάχτυλα, τόσο όσο χρειάζεται μέχρι το θαύμα της ζωής να έχει συντελεσθεί. Είναι η στιγμή που ο κόσμος παύει να υπάρχει και οι εραστές βλέπουν μονάχα ο ένας τον άλλον …
Στο όνειρο της καλοκαιρινής νύχτας το σκοτεινό δάσος που συμβολίζει τον μακρύ σκοτεινό ατελείωτο χειμώνα αυτός ο έρωτας έρχεται να σπάσει κάθε συμβατικό όριο, σε μια περίοδο που η βούληση του ατόμου μοιάζει απαγορευμένη και περιχαρακωμένη στα πλαίσια μιας επιβεβλημένης πρέπουσας κοινωνικής συμπεριφοράς. Έρχεται να δώσει στον όρο νέες απρόβλεπτες, ακατανόητες ακόμη και για την εποχή μας μορφές.
Όταν οι εραστές ξυπνάνε από το «όνειρο», προσπαθούν να συνέλθουν και να ξαναγυρίσουν στην «πραγματικότητα», αλλά κάτι μέσα τους έχει συμβεί, κάτι που τους έχει αλλάξει για πάντα. Κάτι υπερφυσικό και ταυτόχρονα τρομακτικό που χλευάζει επιδεικτικά τον άνθρωπο για την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να περιφρουρεί το “είναι” σε φόρμες και κανόνες. Ο έρωτας που αναποδογυρίζει τα πάντα που μπορεί να μας αγγίξει μεν με υπερβατικό τρόπο, αλλά με μια κτηνώδη, ενστικτώδη και παρορμητική χροιά. Μια υπέρβαση που συντελείται στην υπερύψωση του έρωτα έναντι της λογικής. Ο έρωτας που ό,τι συμβαίνει σ’ αυτόν είναι ανεξέλεγκτο.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr