Μπορεί να στεναχωρήσω ορισμένους αλλά πιστέψτε με, όταν ακούω να επιβραβεύεται η δικαιοσύνη για τις υπηρεσίες που προσέφερε στα χρόνια της Κρίσης ξέρω πως η δικαιοσύνη δεν υπήρξε τίποτε περισσότερο από ένας αντιπερισπασμός.
Ένας αντιπερισπασμός, που φρόντισε ώστε η εξουσία να απαλλαγεί από την ευθύνη του εαυτού της.
Ένα εργαλείο στα χέρια των δυνατών, των κυβερνήσεων.
Μια δικαιοσύνη που εξάντλησε τη σκληρότητα της σε ανήμπορους ανθρώπους, απαλλάσσοντας εκείνους, τους “χειροδύναμους”, που έφεραν και φέρουν το βαρύτερο φορτίο.
Και ο ελληνικός λαός στα δέκα και βάλε χρόνια των Μηνημονίων που η Δικαιοσύνη έκρινε απολύτως νόμιμα και Συνταγματικά, είναι ο κατ’ εξοχήν ορισμός της αδύναμης κοινωνίας. Ο αποδιοπομπαίος τράγος, που με την παραδειγματική τιμωρία του, χάρισε στους πραγματικούς υπαίτιους (όπως πολιτικοί, κυβερνήτες, διοικητές) την ελευθερία, αλλά και διατήρησε αμόλυντη την φήμη τους.
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD