Έρχεται μια στιγμή που θέλεις να φωνάξεις. Για το άδικο, για το κακό, για την πονηριά, για όλα τα άσχημα που σου συμβαίνουν. Μα σωπαίνεις.
Έρχεται η στιγμή που θέλεις να τα σπάσεις. Για τις άσχημες συμπεριφορές που δέχεσαι, για τον εξευτελισμό, για την χαμένη σου αξιοπρέπεια που πατήθηκε σαν σκουπίδι στο δρόμο. Μα σωπαινεις.
Έρχεται η στιγμή που ξυπνάει το θηρίο μέσα σου. Θέλεις να ανταποδωσεις στο κακό με κακό, θέλεις να φερθείς πονηρά, θέλεις να εξευτελίσεις και να πατήσεις την αξιοπρέπεια σαν σκουπίδι. Μα σωπαινεις και πάλι.
Είναι εκείνη ακριβώς η στιγμή που η ζωή χτυπάει μέσα σου τόσο δυνατά και πλέον διαχειρίζεσαι με την σιωπή κάθε έκρηξη που μπορεί να βλάψει την ψυχή σου.
Θέλει μεγάλη δύναμη. Απαιτεί πολύ ενέργεια από κάθε κύτταρο σου. Θα ξέρεις όμως, ότι η ψυχή σου θα μείνει καθαρή. Γιατί υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν συνείδηση, “τσίπα” και αρνούνται -όχι από πείσμα, αλλά από επιλογή- να γίνουν ο σύγχρονος “Ρινόκερος*” και να πουλήσουν την ψυχή τους για ψίχουλα ζωής.
Μεγάλη ευλογία η Σιωπή.
Αναστασία Φωκά
*”Ρινοκερος” του Ιονέσκο
άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ «Ρινοκερίτιδα», ένας ιός της εποχής μας