Η Άννα Κοντοπίδη είναι Συμβολαιογράφος και ζει στη Νάξο
Σεπτέμβρη λένε εκείνο το μικιό που του κλέψαν την ανεμελιά για να το στείλουν στο σχολειό να μάθει γράμματα.
Σεπτέμβρη λένε και κείνο το μελαγχολικό Βοριαδάκι που παρασέρνει, σαν σκουριασμένο φτυάρι, τις θύμησες μιας υπέροχης νιότης, στης νοτισμένης γης τη λήθη.
Σεπτέμβρη λένε κι εκείνη την πεθυμιά σου, να σε περιμένει αυτό που πάντα ήξερες πως σε ξέχασε ή δεν υπάρχει πια.
Σεπτέμβρη λένε και κείνα τα τρυφερά χεράκια που σε συγκρατούν να μην χαθείς μες στης ζωής σου τη μιζέρια.
Σεπτέμβρη λένε το κουρελιασμένο καπέλο του φίλου που στέκεται στην κουπαστή και αποχαιρετά την πολυθόρυβη ερημιά του νησιού.
Σεπτέμβρη λένε τη φωνή της μάνας που κλαίει, Σεπτέμβρη και το δροσοστάλασμα στα μάτια του πατέρα, για του μονάκριβου σε νέες ρεματαριές γνώσης, περίπατο.
Σεπτέμβρη λένε και την ξετσιπωσιά σου να πιστεύεις πως θ αντέξεις να κουβαλήσεις μαζί την ομορφιά και την θλίψη του Φθινόπωρου.
Σεπτέμβρη λένε και την ελπίδα πως, κάποιος κάπου κρατά την ουσία και κάποιος άλλος χρωστά έναν γυρισμό.
Σεπτέμβρη λένε τη μουσική για κείνους που δεν πρόφτασαν ν αγαπήσουν.
Σεπτέμβρη με είπαν κάποτε κι εμένα που δεν γεννήθηκα διαμάντι αλλά παραμένω πάντα μπλουζ.
Και κάθε μα κάθε Σεπτέμβρη στις 3, αφήνω την ψυχή μου όλη να τραγουδά κείνη την ασημένια στροφή που σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή κι αγάπησε ο Λαός μας και γω φυλαγμένη την κρατώ σαν πολύτιμο προσκυνητάρι…(…”και τσικουδιά στους καφενέδες τα παλικάρια να κερνάς…”)
Με το καλό ο Τρυγητής, Άγιοι Φίλοι μου… Καλό Σαββατοκύριακο!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr