Μια φίλη, η Ίρις, μούστειλε την κάρτα αυτήν. Την ανακάλυψε, λέει, σκαλίζοντας ένα μάτσο αρχαία χαρτιά.
Το ΑQUARIUS, εκεί ψηλά στην οδό Βορείου Ηπείρου, θα το θυμούνται οι παλαιότεροι Ροδίτες, ιδιαίτερα τα κάθε λογής “καμάκια”. Δισκοθήκη κυριλέ, απο τις πρώτες και καλύτερες της εποχής εκείνης που άνθιζε το είδος. Σήμερα είναι παιδικός σταθμός ή κάτι συναφές.
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς την έκανα την κάρτα – γιατί εγώ την έκανα, αν δεν το καταλάβατε- μα πρέπει να ήταν στα πρώτα μετα-χουντικά χρόνια. Με κόκκινο σημειώνεται ο υποφαινόμενος, με πέτσινο γιλέκο, έξω μπράτσα και blue jeans καμπάνα. Η καλλίγραμη δεσποινίς με την οποία συνομιλώ μάλλον δεν είναι κάποια συγκεκριμένη.
Αυτά, για να ξαλαφρώσουμε λίγο απο την βαρειά “Μακεδονική” ατμόσφαιρα.
-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-ο-
A few days ago I got this card from a friend, Iris, who now lives abroad. She discovered it while digging into a pile of old papers, she said.
Those born before 1960, Rhodians and foreign visitors to Rhodes alike, would remember AQUARIUS, up in Monte Smith. A classy disco, one of the best at a time when discos were “in” and thriving. Today it is a kindergarten or day care station.
I do not remember when exactly I made the card (because it is I that made it, in case you didn’t notice), but it must have been in the mid 70’s. Marked with red is the undersigned, in leather vest, bare arms and bell-bottom jeans. The curvacious lady in my company is rather an invention.
All this, just to lighten the atmosphere of the last few days.