Τη γη είδε, μέσα σε όραμα
που σκάλισε, στο σώμα της
αγαλμάτινη μορφή, μοναδική
μια ζωγραφιά
γλυκιά πληγή
Γυναίκα
Όμως
Σήκωσε θύελλα
να σβήσει το ψίθυρο της έκπληξης
απ’ της σκιάς, το μυστικό
έγινε θάλασσα ο ουρανός,
η σοφία, ένα με τη φωτιά
και η αγάπη προσδοκία
σταυροκοπιέται
μπροστά του είναι ο έρωτας;
Ασυναίσθητα
ψηλαφεί τη πέτρα
τις ύπαρξης το αθέατο ονειρεύεται
ό,τι ποθεί
μακάρι να ήξερε , η αψεγάδιαστη αιωνιότητα
πως μέσα του ήλιος είναι
σαν νύχτωσε
στη σοφία της μάνας Γης υποκλίθηκε,
όταν από ψηλά,
διέκρινε μια γραφή
πότε θα ‘έρθεις;
Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών
