Ο πίνακας που συνοδεύει το άρθρο είναι της Σταυρούλας Ποδαρά, σπουδάστρια Νοσηλευτικής
Ο ήλιος κραδαίνοντας το τόξο, προσεγγίζει σιωπηλά το πρόσωπο
Η πόλη σκοτεινή αχνό φαίνεται στον ορίζοντα
Έχεις το τρόπο σου να ανακαλύπτεις το φως
Όπως και τη διαδρομή
Το δικό σου πλοίο είναι αυτό που έχει σαλπάρει
Το βλέπω στο ορίζοντα
Με τα λυμένα πανιά, ήρεμα διασχίζει τη θάλασσα, ταράζοντας τα σύννεφα
Είναι δύσκολο να κρατήσεις πορεία όταν το τιμόνι, προστάζετε από βαριές αλυσίδες
Τι μπορείς να πεις;
Χαμογελάς αθώα
Παράταιροι έρωτες χαμένοι, και ζωή
Ανάσα σκοτεινή που περιβάλει τη καρδιά
Το λουλούδι θυμάσαι που ανθίζει ελπίζοντας στο αύριο
Κοιτάζεις μπροστά,
Ο προορισμός μια επιμονή
Δικαίωμα η γαλήνη
Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών
