Μόνο στη Ρόδο
Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων,
Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»
Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ
Πού πήγαν όλοι αυτοί;
Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Τσαρούχης, Τζιαν Κάρλο Μενόττι, Σπολέτο, Φεστιβάλ των δύο Κόσμων, καλοκαίρι του 1958. Φωτογραφία του νεαρού τότε, γεννημένου το 1930, Νίκου Κεσσανλή. Προσέχτε την μποέμικη στάση του Μόραλη με το σακάκι ριχτό στους ώμους.
Μυθικά πρόσωπα, μυθική εποχή. Η γενιά του ’30 μεσουρανεί και εδώ και στην Ευρώπη, οι μαθητές της, η γενιά του ’60 μόλις κάνει τα πρώτα της βήματα. Ο Κεσσανλής με την καινούρια του Citroën οδηγεί τους Τσαρούχη – Μόραλη από την Βενετία όπου εκθέτουν μαζί με τον Αντώνη Σώχο στο Ελληνικό Περίπτερο και κομισάριο τον πολύτιμο Τώνη Σπητέρη στη Ρώμη, την Φλωρεντία και την Ασίζη. Το περιπετειώδες εκείνο οδοιπορικό των τριών απαθανατίζεται σε μια σειρά φωτογραφιών του εικοσιοχτάχρονου Νίκου. Του μαθητή τους!
Πόση ζωή, πόσα νιάτα, πόσα όνειρα, πόσες δυνατότητες, πόσο καλλιτεχνικό πάθος, πόσοι ίμεροι. Μια άλλη Ελλάδα, ιερή και σάρκινη, όλο χυμούς και αθωότητα. Κομμάτι της Ευρώπης, της Δύσης, ισότιμο αλλά και ιδιαίτερο.
Πού πήγαν όλα αυτά; Γιατί είναι τόσο λίγοι, τόσο θλιβεροί οι επίγονοι τους; Πόσοι θάνατοι χρειάζονται για να δουλέψει η Ιστορία; Γιατί να μην αντιλαμβανόμαστε κι εμείς, οι νεότεροι τη μοίρα μας σαν αποστολή; Γιατί τόση και τέτοια έκπτωση παντού; Δεν θέλω να ακούσω την απάντηση.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr