Σάββας Πεταλάς*
Πολυτεχνείο: Το αίμα των εθνομαρτύρων και οι χαμένοι στόχοι τους.
Πώς η ματωμένη ιερή Ελληνική σημαία της εξέγερσης,
μετατράπηκε σε βολικό «φερετζέ» αντεθνικών συμφερόντων.
Η εξέγερση, του υγιούς τότε φοιτητικού κινήματος, ήταν μία από τις ελάχιστες σημαντικές στιγμές έμπρακτης αμφισβήτησης του στρατιωτικού καθεστώτος της επταετίας.
Μία χούντα που πανικόβλητη αναγκάστηκε να ρίξει το προσωπείο της δρομολογούμενης «πολιτικοποίησης», εκτελώντας καταγεγραμμένα και αδιαμφισβήτητα εικοσιτέσσερεις ανθρώπους κάθε ηλικίας γύρω από το Πολυτεχνείο, χρησιμοποιώντας ελεύθερους σκοπευτές.
Με εξαίρεση την απόπειρα του παραλίγο τυραννοκτόνου Παναγούλη κατά του Παπαδόπουλου, τα γεγονότα της νομικής και το κίνημα του Ναυτικού, δυστυχώς το πολιτικό και δικαστικό σύστημα, οι υπόλοιποι θεσμοί συνολικά αλλά και ο Ελληνικός λαός αποδείχτηκε παθητικός και απρόθυμος να ανατρέψει τη Χούντα.
Πέρα από κάποιους διανοούμενους, καθηγητές και καλλιτέχνες όπως οι Σεφέρης , Μαγκάκης, Θεοδωράκης κ.α. η συντριπτική πλειοψηφία σιώπησε ή στην καλύτερη πήγε διακοπές στο εξωτερικό ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Βόλεψε λοιπόν πέρα από την πραγματική του διάσταση το Πολυτεχνείο, να μυθοποιηθεί για να καλλιεργηθεί ο μύθος της αντίστασης των Ελλήνων για να διασωθούν τα συστήματα εξουσίας και οι θεσμοί, που κατά βάση λούφαξαν.
Βόλεψε γιατί ένα σωρό πολίτες, πολιτικά πρόσωπα και κομματικές οργανώσεις, με αφορμή την πραγματική ή «κάλπικη» στήριξη ή και συμμετοχή τους στα γεγονότα, πήραν ψεύτικα πιστοποιητικά «pedigree» επαναστατικότητας και «αριστεροσύνης», λες και αυτές οι «αρετές» προϋποθέτουν και ικανότητα.
Βόλεψε γιατί ορισμένοι που συγκυριακά, λόγο αυθορμητισμού της ηλικίας, βρέθηκαν εκεί, στη συνέχεια χωρίς ουσιαστικά προσόντα κεφαλαιοποίησαν πολιτική καριέρα, δόξα και φυσικά πλούτο, ενώ χιλιάδες που υπέφεραν λόγω φρονημάτων με σεμνότητα πήγαν σπίτι τους.
Βόλεψε ώστε το αίμα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των φοιτητών να χρησιμοποιηθεί για να ξεπλυθεί αν όχι η ενοχή ή και η συνενοχή τουλάχιστον η ανοχή των πολλών απέναντι στη Χούντα.
Βόλεψε ώστε το αίμα των νεκρών εθνομαρτύρων να χρησιμοποιηθεί για να καλυφθούν οι πραγματικές αιτίες που έφεραν την Χούντα, ξεκινώντας από την απαράδεκτη εθνικά απόφαση του Δικτάτορα Παπαδόπουλου να αποσύρει την Ελληνική μεραρχία από την Κύπρο.
Βόλεψε για να καλλιεργηθεί ο μύθος ότι η Χούντα έπεσε από το Πολυτεχνείο, ενώ έπεσε υπό το βάρος της προδοσίας που έκανε στην Κύπρο.
Βόλεψε για να «καλυφθεί» και να μην γίνει συνείδηση στο λαό μας, ότι ένας από του κύριους λόγους που οι σύμμαχοι μας ευνόησαν την διατήρηση της Χούντας, ήταν για να δημιουργηθούν οι συνθήκες πολιτειακής ανωμαλίας ώστε να «πουληθεί» η Κύπρος.
Βόλεψε για να μην γίνει ουσιαστική έρευνα για την προδοσία της Κύπρου με αποτέλεσμα οι Χουντικοί φονιάδες και προδότες να δικαστούν μόνο για τους θανάτους του Πολυτεχνείου, ενώ ο περιβόητος φάκελος της «Κύπρου» ενταφιάστηκε αμετάκλητα.
Βόλεψε το κόκκινο αίμα, ώστε η όποια αντίσταση κατά της Χούντας να βαφτεί «εσκεμμένα» κόκκινη και να αποδοθεί μόνο στην Αριστερά ενώ εξίσου σημαντικές στιγμές ήταν η αποτυχημένη απόπειρα του Ναυτικού, η ανταρσία του αντιτορπιλικού «Βέλος» όπως και η εξέγερση της Νομικής που αφύπνισε το φοιτητικό κίνημα.
Βόλεψε ώστε να αποσιωπηθεί ότι η αριστερά της εποχής αν και σε καθεστώς παρανομίας τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης την αποκήρυξε ως «πρακτορική» και «προβοκατόρικη» και έσπευσε εκ των υστέρων καιροσκοπικά να την υιοθετήσει.
Βόλεψε το μεταπολιτευτικό κομματικό κράτος, το παρακράτος, τους μπαχαλάκηδες, τους ψευτοεπαναστάτες, τους συνδικαλιστές, τους επαγγελματίες της αριστεράς στο όνομα αυτής της θυσίας να ασελγούν πάνω στην Ελληνική Δημοκρατία της μεταπολίτευσης και στην νοημοσύνη όλων μας.
Βόλεψε το αίμα αυτών των ανθρώπων, για να καλύψουν αρκετοί πολιτικοί μας ότι παρά τις φαινομενικές ιδεολογικές διαφορές τους, δίπολο αριστεράς-δεξιάς, έχουν τρία (3) κοινά χαρακτηριστικά:
- Την ανεπάρκεια
- Τις σχέσεις υποταγής και
- Την απουσία στρατηγικής συνεννόησης, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, με εγχώρια ή και ξένα οικονομικά συμφέροντα και «συμμαχικά» κράτη.
Γενικά το Πολυτεχνείο βόλεψε μέχρι σήμερα και ίσως βολεύει μέχρι την επόμενη Εθνική τραγωδία πολλούς ανεπαρκείς του πολιτικού συστήματος και οικονομικούς «ολιγάρχες» του Αθηνοκεντρικού συστήματος. Το αίμα των εθνομαρτύρων του Πολυτεχνείου όμως πλέον στέρεψε, όπως και ο χρόνος απέναντι στις προκλήσεις της ιστορίας και των σχεδιασμών επιθετικών γειτόνων.
Δεν έχουμε το χρόνο ή τα περιθώριά να επιτρέπουμε σε όσους χρησιμοποίησαν το Πολυτεχνείο, ως εργαλείο διχασμού ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε σύμβολο εθνικής ενότητας, απέναντι στην τυραννία και τα ξενοκίνητα γεωπολιτικά συμφέροντα , να συνεχίζουν να το κάνουν.
Οφείλουμε σαν ελάχιστο φόρο τιμής αίματος της εξέγερσης να θυμόμαστε ότι οι μόνες σημαίες που κράταγαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, απεικόνιζαν το ιερό σύμβολο του Ελληνικού Κράτους και Έθνους. Δεν υπήρχαν σημαίες η συνθήματα του ΠΑΣΟΚ, της Ν.Δ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ.
Υποχρέωση όλων των Δημοκρατών Πατριωτών Ελλήνων είναι το αίμα των εθνομαρτύρων που πότισε το Ιερό χώμα της Πατρίδα μας, τις Ιερές μας σημαίες που κρατούσαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, να αξιοποιηθεί για να ξεπλύνουμε το ψέμα, τους μύθους για να λάμψει η αλήθεια. Ο Εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός υποστήριξε: «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό». Η Α-λήθεια πέρα από το να αποφύγουμε την Λήθη, προϋποθέτει να αποκαταστήσουμε την ιστορική μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αναδεικνύοντας τα πραγματικά γεγονότα υπό Εθνικό πρίσμα.
Το διακύβευμα του Πολυτεχνείου και όσων ακολούθησαν μέχρι την Κυπριακή τραγωδία, είναι πάλι επίκαιρα ως ιστορική και γεωπολιτική πρόκληση του τέλους της μεταπολίτευσης.
Μετά την οικονομική κρίση και τα τρία συνεχόμενα μνημόνια, την συνεχή οικονομική επιτροπεία είναι φανερό ότι σύμμαχοι και εχθροί μας , μας αντιμετωπίζουν ως ξοφλημένο κράτος (failed state), ενώ το Αθηνοκεντρικό σύστημα εξουσίας , δεν δείχνει σημάδια, τουλάχιστον δημόσια, ότι ξυπνά από το μεταπολιτευτικό λήθαργο.
Έχουμε μόνο μία επιλογή, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως κράτος και ως έθνος στο μέλλον. Να ενωθούμε όλοι, όπως έκαναν τότε οι φοιτητές απέναντι σε όσα δύσκολα έρχονται.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
* Ο Σάββας Πεταλάς είναι Πτυχιούχος Περιβαλλοντολόγος Παν. Αιγαίου, εργάζεται ως Ελεύθερος Επαγγελματίας- Μελετητής ενώ έχει συνεργαστεί στο παρελθόν ως Ειδικός Επιστημονικός Σύμβουλος με φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Έχει διατελέσει Διοικητής και Πρόεδρος των Προνοιακών Ιδρυμάτων της Ρόδου την περίοδο 2012-2015. Πρώην Μέλος του Δ.Σ. της ΔΗΜ.Τ.Ο Ρόδου της Νέας Δημοκρατίας και εκπρόσωπος τύπου της ΝΟ.Δ.Ε. το διάστημα 2010-2014. . Επικεφαλής της ομάδας επικοινωνίας της ΝΟ.Δ.Ε. στις εκλογές του 2015. Παράλληλα ως εκλεγμένος σύνεδρος της Δωδεκανήσου έχει συμμετάσχει σε συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας.