Το μόνο που μπορεί να καλλιεργηθεί ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα που συμβιώνουν μακριά απ’ την κοινή πρακτική, είναι η αμοιβαία συνενοχή. Αυτή η συνενοχή δεν ορίζεται από τις πράξεις τους. Είναι αυθύπαρκτη. Και ως αυθύπαρκτη είναι αυτή που υπαγορεύει τις συμπεριφορές, ποτέ το αντίθετο. Τότε είναι μέσω αυτής της συνενοχής που αποκαλύπτεται ένας άλλος κόσμος, μικρότερος μεν στο εύρος, αλλά εντονότερος. Ένας κόσμος άδικος, σκληρός, άνομος, αλλόκοτος, βίαιος, μα κυρίως ακατανόητος. Κι όταν λέμε ακατανόητος εννοούμε απαλλαγμένος από τα δεδομένα και τις θεωρήσεις της δικής μας ζωής, τόσο που δεν μπορούμε να εισχωρήσουμε στις πολυδαίδαλες πτυχές του και τις θεωρήσεις του και που τελικά καταλήγουμε να αποτελούμε το παρακολούθημά του με κύριο χαρακτηριστικό μας αυτό που εγώ ονομάζω ως “μη βούληση”.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr