Πολίτες της ήττας;, του Γιάννη Πανούση

Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Πρόκειται για ήττα.  Για μιά μεγάλη και –σχεδόν ολοκληρωτικά-πολιτική ήττα

Ευάγγελος Σακέλλιος, Εν-στάσεις

Η μετα-πανδημική Ελλάδα πάνω σε ποιο πολιτικοκοινωνικό έδαφος θα οικοδομηθεί; Πάνω στα υπάρχοντα (σαθρά;) θεμέλια της μεταπολιτευτικής Ελλάδας της Ανομίας, της Ατιμωρησίας και του Συμψηφισμού Παρανομιών; Πάνω στο διαχρονικό ιδεολόγημα του ανέμελου αλλά περιούσιου λαού που ότι «μαγκιές» κι αν κάνει στο τέλος θα (δια)σωθεί; Στον οικονομικό ορθολογισμό και στην εξωτερική ρεαλπολιτίκ χωρίς κοινωνικό Κράτος; Στην ισορροπία ανάμεσα σε μια (ακόμα) φοβική παλαιο-Αριστερά και σε μια επιθετική νεο-δεξιά ή στην ισορροπία ενός νεόκοπου διπολισμού (ΔεξιοΑριστερά – ΑριστεροΔεξιά);

Ο πολιτικός και κοινωνικός μεταρρυθμισμός δεν μπορεί να εξαντλείται σε ρητορικές και διαξιφισμούς αμφιθεάτρων, ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού οι περισσότεροι να αναπολούν τις «παλιές καλές μέρες».

Το ξεβόλεμα των βολεμένων δεν συνιστά εθνική ήττα και το νεο-βόλεμα της νέας τάξης δεν αποτελεί εθνικό επίτευγμα.

Μήπως κάποτε πρέπει να συνεννοηθούμε επί της αρχής και επί των αρχών πριν αρχίσουμε να χτίζουμε;

Το έχω ξαναγράψει. Στη χώρα μας εμπορευόμαστε καθετί (τόσο σε συνθήκες ψευτο-ανάπτυξης όσο και σε συνθήκες κρίσης Κορονοϊού).

– Έμποροι της γνώσης και της επιστήμης.

Αν ανοίξουμε οποιοδήποτε περιοδικό, από αυτά τα κραυγαλέα που «διανοουμενίζουν», μέσα θα συναντήσουμε πρωτοκλασάτους επιστήμονες να ποζάρουν στα κοσμικά σαλόνια – πλάι σε μεγιστάνες του νόμιμου (πλούτου – δηλώνοντας απερίφραστα το ποιος τους επιχορηγεί, άρα και τους ελέγχει.

– Έμποροι της μοναξιάς και του έρωτα.

Το εμπόριο αυτό προϋποθέτει αποτυχία ή αδυναμία δημιουργίας σταθερών διανθρώπινων και κοινωνικών σχέσεων από άτομα τα οποία αποδέχονται ότι η σχέση με το αντίθετο φύλο έχει πρωταρχικά σεξουαλικό περιεχόμενο (ή και αγοραίο)

– Έμποροι του θανάτου.

Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται όλοι οι συναλλασσόμενοι με τα ναρκωτικά, τη βία, το οργανωμένο έγκλημα ή διάφορες επιχειρήσεις «επικίνδυνων αποστολών».

Εδώ το παιχνίδι είναι σκληρό και βρόμικο, διότι αυτό που διακυβεύεται δεν είναι κάποια ηθική στάση ή ανθρώπινη αξία αλλά δισεκατομμύρια μαύρου χρήματος.

– Έμποροι σχέσεων – επιρροών – επαφών – και εξουσίας.

Μ’ αυτούς μπαίνουμε στον καλό κόσμο, τον upper world ή τη high society. Εδώ είναι τα πάντα αόρατα, όμορφα αρωματισμένα, χωρίς βία και δίχως ηθικά διλήμματα.

Οι smart αυτοί επιχειρηματίες, πολιτικοί και πνευματικοί δημιουργοί δεν πουλάνε ηρωίνη, αλλά διαπραγματεύονται τη μοίρα ολόκληρων λαών, ανατρέπουν κυβερνήσεις και καθεστώτα, συνδέουν και αποσυνδέουν διεθνή συμφέροντα ανεβάζοντας τους δείκτες ανεργίας (δηλαδή τους ανθρώπους που πεινάνε) ή και παραχαράσσουν την ιστορία προς όφελος μιας μπίρας ή μιας κόκα κόλα.

Το γενικό κρίσιμο ερώτημα: Μήπως τελικά κάποιος πρέπει να διώξει όλους αυτούς τους εμπόρους του φόβου και του κέρδους από το Λίκνο της Δημοκρατίας (αν βέβαια τέτοια εξακολουθεί να είναι η Ελλάδα του 2020);

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr