Ο κ. Αντώνης Διαματάρης είναι Ομογενής Έλληνας της Αμερικής, Αρθρογράφος, Επιχειρηματίας, πρώην Εκδότης, Πρόεδρος και Διευθυντής της Εφημερίδας “Εθνικός Κήρυξ” που κυκλοφορεί καθημερινά στην Αμερική, τέως Υφυπουργός Εξωτερικών.
Ο ανοιξιάτικος ήλιος που καλύπτει σήμερα την Ελλάδα, δεν μπορεί να κρύψει τα νέα απειλητικά σύννεφα που προστέθηκαν στις ήδη βεβαρημένες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετά την δημόσια σύγκρουση των «φίλων» Υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών.
Η αρχική υπερηφάνεια για την «διάλεξη» του Δένδια στον Τσαβούσογλου έδωσε σήμερα τόπο σε δεύτερες σκέψεις.
Πολλοί αναρωτιούνται: Τι πήγε στραβά; Πώς ήταν δυνατόν μια συνάντηση που προετοιμαζόταν για τόσο καιρό να εξελιχθεί σε δημόσια σύγκρουση;
Και ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες της;
Δεν μπορεί να υπάρχει η παραμικρή διαφωνία ότι ορθά έπραξε ο Δένδιας και ξεκαθάρισε το θέμα της τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα που του έθεσε ο Τσαβούσογλου.
Ωστόσο, το ερώτημα που απασχολεί είναι, αν -και κατά πόσο- ωφέλησε η ανάγνωση όλου εκείνου του κειμένου εκ μέρους του Δένδια, το οποίο είναι προφανές ότι προετοιμάστηκε πριν την συνάντησή τους και το οποίο επεκτεινόταν σε όλα τα θέματα.
Αν θέλει κανείς να εξετάσει την ουσία του θέματος, δηλαδή αν και πόσο αποτελεσματική για τα εθνικά συμφέροντα ήταν η δημόσια σύγκρουση των δύο Υπουργών, πρέπει να θέσει ορισμένα ερωτήματα:
Ποιος ήταν ο σκοπός της συνάντησης;
Αν ο σκοπός της συνάντησης ήταν η εκτόνωση της κρίσης στις σχέσεις των δύο χωρών, τότε μόνο ως μια μεγάλη αποτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί.
Αν όμως σκοπός της συνάντησης ήταν η ανάδειξη του πολιτικού ηγετικού προφίλ του Δένδια, τότε, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, πρέπει να χαρακτηριστεί ως μια σημαντική του επιτυχία. Το ερώτημα είναι με τι εθνικό κόστος.
Πάντως, σήμερα οι σχέσεις των δύο χωρών είναι χειρότερες από αυτές που ήταν χθες.
Σήμερα ο διεθνής Τύπος, οι ξένες κυβερνήσεις στέκονται στη σύγκρουση των δύο Υπουργών και στα προβλήματα που προκαλεί και όχι στον αρχικό σκοπό της συνάντησης.
Μεταξύ των άλλων, όμως, μετά το αρχικό κλίμα που δημιουργήθηκε, το ύφος και τον τόνο της σύγκρουσης, πρέπει να θεωρείται απίθανη μια συνάντηση μεταξύ του Ελληνα Πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο.
Ισως να μην υπάρχει προηγούμενο μιας ανάλογης δημόσιας σύγκρουσης μεταξύ υπουργών Εξωτερικών δύο χωρών, όπως αυτή μεταξύ Δένδια και Τσαβούσογλου.
Και αν αυτός ήταν ο στόχος, αν αυτή είναι η κυβερνητική πολιτική, τότε κανένα πρόβλημα. Ηταν όμως; Είναι όντως αυτή η πολιτική της κυβέρνησης, η πολιτική που εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον;
Είναι αυτονόητο ότι ο κάθε Ελληνας εκπρόσωπος θα υπερασπιστεί και θα προβάλλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα εθνικά συμφέροντα και την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Εάν ο στόχος του Δένδια ήταν να «στριμώξει» τον ομόλογό του, αν ο στόχος του Δένδια ήταν να αναγκάσει τον ομόλογό του να παραδεχτεί δημόσια ότι οι τουρκικές διεκδικήσεις είναι απαράδεκτες -που βέβαια είναι- τότε ας αλλάξει τους συμβούλους του.
Το αντίθετο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε: Εδωσε στον Τσαβούσογλου την ευκαιρία, ουσιαστικά τον βοήθησε, να χαρακτηρίσει ως απαράδεκτες τις δηλώσεις του Ελληνα Υπουργού των Εξωτερικών, σκληραίνοντας ακόμα περισσότερο τις θέσεις των Τούρκων.
Με λίγα λόγια, μετά την κρίση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που έφτασε στα όρια του πολέμου και που αποφεύχθηκε μόνο χάρη στους επιτυχείς χειρισμούς του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο διάλογος -που αποτελεί πάγια πολιτική φίλων και αντιπάλων- συμφωνήθηκε και πραγματοποιήθηκε σε χρόνο που η Ελλάδα θεωρούσε πρόσφορο για την πρώτη προσπάθεια επίλυσης κάποιων προβλημάτων.
Αν ο στόχος ήταν η αύξηση στην ένταση των σχέσεων, τότε η επίσκεψη Δένδια στην Αγκυρα δεν είχε καμία θέση.
Γιατί βέβαια δεν πηγαίνεις σε διάλογο για να εντείνεις τα προβλήματα, αλλά για την εκτόνωσή τους.
Ετσι, σήμερα, μετά την δημόσια σύγκρουση των δύο Υπουργών, έχουμε μία νέα σχέση μεταξύ των δύο χωρών, χειρότερη από αυτή που ήταν χθες.
Οι Τούρκοι με τις απαράδεκτες διεκδικήσεις τους έχουν προκαλέσει βαθύτατα την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και τον πατριωτισμό των Ελλήνων, με αποτέλεσμα σήμερα να επικρατεί μία γενική ικανοποίηση για τα όσα τους είπε ο Δένδιας.
Αν όμως αυτό αποτελεί και έξυπνη διπλωματία, αν με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούνται και τα εθνικά συμφέροντα, θα φανεί μελλοντικά. Οταν θα έχει ξεθωριάσει το αίσθημα της ευφορίας που σήμερα επικρατεί.
Οσο για τον Δένδια, πολλοί στην Αθήνα πιστεύουν ότι ενήργησε ως πολιτικός, παρά ως υπουργός των Εξωτερικών.
Ενα θέατρο που, δυστυχώς, το ζήσαμε και στο παρελθόν…
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ, ΗΠΑ
