Δεν ξέρω πώς να την δεχτώ αυτή την συγγνώμη κ. πρωθυπουργέ.
Διαβάζω όλες αυτές τις μέρες και όσα γίνονται και όσα γράφονται και λέγονται. Και κυρίως τα διαβάζω γιατί ανήκω σε αυτούς που έμειναν το 2022 στην πρωτεύουσα της Αθήνας, χωρίς ρεύμα. Και έμεινα χωρίς ρεύμα για δύο μέρες, υπό συνθήκες απομόνωσης λόγω των καιρικών συνθηκών και ενώ πληρώνω τους φόρους που μου αντιστοιχούν και φυσικά τα δημοτικά τέλη και ότι άλλο χρειάζεται για να είμαι εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις μου ως Έλληνας πολίτης. Έμεινα δύο μέρες χωρίς ρεύμα, και μέσα σε όλο αυτό ανέλαβα (ως έπρεπε) το βάρος της κοινωνικής ευθύνης να καθαρίσω το σπίτι στο οποίο ζω από το χιόνι και πέντε μέρες μετά και ενώ μου δώσατε την άδεια να επιστρέψω στη δουλειά μου, δεν μπορούσα να κάνω βήμα. Γιατί; Γιατί το κοινωνικό κράτος δεν υπάρχει πουθενά. Και ο δρόμος έξω από το σπίτι μου ήταν κλειστός;
Και σας ρωτώ ξανά. Πως να δεχτώ τη συγγνώμη σας.
Κάνω όσα μου ζητάτε. Είμαι όσο πιο συνεπής και σωστός πολίτης γίνεται. Προσπαθώ να τηρώ τους νόμους και τις νομοθεσίες, όχι από φόβο αλλά για το κοινό καλό και για να υπάρχει ισορροπία, σύμφωνα με την συνείδηση μου και την κρίση μου.
Την Δευτέρα της κακοκαιρίας ευτυχώς, έμεινα σπίτι μου με το ρίσκο να χάσω τη δουλειά μου, αλλά οι καιρικές συνθήκες δεν μου επέτρεπαν να φύγω. Παρόλα αυτά, βρέθηκα απροστάτευτη στο ίδιο μου το σπίτι και όλα αυτά γιατί οι 30 μήνες δεν ήταν αρκετοί για να φτιάξετε δομές, υποδομές και να δημιουργήσετε προστασία, παρότι έχουν υπάρξει κι αλλά δύσκολα καιρικά φαινόμενα όλους αυτούς τους μήνες, που προφανώς δεν σας έγινα “μάθημα”. Μην μας κοροϊδεύετε ότι λαμβάνετε κάθε φορά υπόψιν σας τα γεγονότα. Δέχομαι ότι τα καιρικά φαινόμενα είναι διαφορετικά. Αλλά κάθε φόρα σηκώνετε τα χέρια ψηλά και η δικαιολογία και η συγγνώμη έχουν γίνει σλόγκαν.
Πλέον δεν σας πιστεύω!
Δυστυχώς δεν θα δεχτώ ούτε τη συγγνώμη σας, αλλά ούτε την δικαιολογία των λίγων μηνών. Γιατί σε απλά θέματα είστε αποτελεσματικοί και άμεσοι. Αλλά εκεί μάλλον τα συμφέροντα είναι διαφορετικά. Και δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, όλοι καταλαβαίνουμε… και όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε. Και δυστυχώς για εσάς έχουμε αντίληψη. Αλλά δεν υπάρχει κάτι που να σας κουνάει από τη θέση σας.
Δυστυχώς, δεν θα δεχτώ τη συγγνώμη σας. Το ντροπή είναι λίγο. Τα σημάδια από ότι έζησε ο κάθε άνθρωπος μέσα σε όλο αυτό το χάος που σηκώσατε τα χέρια ψηλά και κάνατε ένα υπουργικό συμβούλιο μετά από 3 μέρες, εκ του ασφαλούς και από τα σπίτια σας με την θαλπωρή και την γαλήνη που εμεις σας παρέχουμε, πιστευτέ ότι με το χρόνο θα περάσει και θα ξεχαστεί;
Ποια συγγνώμη ρε!
Αναστασία Φωκά