Πικρές αλήθειες-2: κατ’άλλα νέοι πανεπιστημιακοί μύθοι, του Γιάννη Πανούση

Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Ζυγίσαμε τα λάθη μας

Μοιράσαμε κέρδη κι ενοχές

Το μήνυμα όμως χάθηκε

Κ.Αλυσανδράτου, Παραδοθήκαμε στη σταύρωση

Το παλιό (ως νοοτροπία, πρακτική, σχέσεις) δεν λέει να πεθάνει στα ΑΕΙ. Το κρατάνε ζωντανό πολιτικοί και καθηγητές που έχουν διαμορφώσει εδώ και χρόνια ένα πλέγμα άνομων συμφερόντων. Τα αρνητικά φαινόμενα πολλά.

Το έχω ξαναγράψει.Το πρόβλημα των ΑΕΙ είναι ότι ασχολούνται κυρίως με την εκπαίδευση κι ελάχιστα με την Παιδεία.Κατά συνέπεια οι εξαγγελίες και οι νόμοι αποκτούν πραγματικό νόημα αν σύμπασα η ελληνική κοινωνία πιστέψει στην [αυτ]αξία της μόρφωσης και της καλλιέργειας [από το δημοτικό μέχρι το πτυχίο θεσμικά…και χωρίς  προσωπικά]

Από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα οι εσω-διαπλοκές (Πρυτάνεων, Μεγαλοκαθηγητών και φοιτητικής νομενκλατούρας) συγκρούσθηκαν με τις εξω-παρεμβάσεις (Υπουργών Παιδείας) και έδωσαν τη χαριστική βολή σ’ ένα πανεπιστήμιο που από χρόνια έχει χάσει το ρόλο, τη φυσιογνωμία, την ψυχή του.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν,όσο κι αν μερικοί Πρυτάνεις εμφανίζονται –κατά καιρούς και κατά περίσταση- ‘επαναστατικοί λόγω φόβου’

Αν (ξε)φύγουμε όμως από τη λογική της πελατειακής φαυλότητας και της τακτοποίησης των ημετέρων κάποιες προτάσεις μπορεί να πιάσουν τόπο:

–Υλοποίηση της έννοιας της Universitas, που σημαίνει επαγγελματικό ασυμβίβαστο για τους καθηγητές και υποχρεωτική παρακολούθηση των μαθημάτων από τους φοιτητές.

–Διευκόλυνση των σπουδών on line για τους φτωχούς έλληνες που τα παιδιά τους πέτυχαν σε πανεπιστήμιο της περιφέρειας αλλά τα οικονομικά τους δεν τους επιτρέπουν να μείνουν στις πόλεις αυτές[γενικώς κι όχι μόνο λόγω Πανδημίας].

–Ίδρυση σε κάθε περιφέρεια της χώρας ενός ενιαίου Ιδρύματος (που θα περιλαμβάνει ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΚΕΚ, ΙΕΚ, Κέντρα Αριστείας, Κέντρα Καινοτομίας κλπ) και θα διέπεται από ειδικό κατά περίπτωση νόμο.

Τα παραπάνω θα μπορούσαν να υλοποιηθούν αποτελεσματικότερα αν αποφασίζαμε επιτέλους να καταργήσουμε το Υπουργείο Παιδείας και να δημιουργήσουμε μια Διαπανεπιστημιακή Ανεξάρτητη Αρχή.

Κάτι πρέπει ν’ αλλάξει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα για να αρχίσει να διαχέεται «άρωμα Παιδείας».

Η αυτοδιοικούμενη (;) διαπλοκή συχνά παίρνει τη μορφή του ενδο-κανιβαλισμού όχι στη βάση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών αλλά στο βωμό των υποκρυπτόμενων άνομων συμφερόντων ομάδων χωρίς πολιτικό (ή μάλλον με διακομματικό) χρώμα.

Κατά τα άλλα η Παιδεία εξημερώνει τον άνθρωπο και η Ανώτατη Παιδεία τον καθιστά υπεύθυνο και ώριμο πολίτη.

Τα μεγαλόπνοα σχέδια Παιδείας[κι όχι ανακατανομής της πανεπιστημιακής εξουσίας] γιατί αργούν να… ξημερώσουν; Τα κρατάνε στα συρτάρια οι Υπουργοί και οι μανδαρίνοι, πιέζουν οι πρυτάνεις, απειλούν οι τοπικές κοινωνίες ή μήπως πρόκειται για ασκήσεις επί χάρτου ή για έπεα πτερόεντα (που τα πήρε ο αέρας του πολιτικού κλίματος);

Κατά τα άλλα έχουν όραμα και σχέδιο.

Μαύρη χολή … λιανικής πώλησης εκλύουν οι τάχατες πάνσοφοι υπερερευνητές στα διάφορα έγκριτα φύλλα, αρνούμενοι να συνειδητοποιήσουν ότι κανείς δεν ακολουθεί τις- πολλών αφετηριών και προορισμών- πτήσεις εμπάθειάς τους.

Κατά τα άλλα ο καθηγητής διδάσκει ήθος.

Το’ χω ξαναγράψει. Το Πανεπιστήμιο δεν ανήκει στους Υπουργούς, τους Πρυτάνεις και στους κοσμικοφιλόδοξους αρθρογράφους. Ζει και αναπνέει από όλους τους άλλους, και κυρίως από αυτούς που του δίνουν (μόρφωση, χρόνο, ψυχή) και δεν του παίρνουν (εξουσία, διαπλοκή, χρήμα).

 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr