15 Αυγούστου. Χρόνια καλά και πολλά σε όλες και σε όλους.
Επειδή δεν γιορτάζω προσωπικά, λέω να εορτάσω την ημέρα σπαταλώντας κάμποση βενζίνη στους άδειους δρόμους τής Αθήνας, της Πόλης με τον πιο γνωστό Παρθενώνα. Χωρίς πρόγραμμα και κατά τύχην. Μόνο για τη χαρά τού ―μικρού έστω― ταξιδιού. Δίχως Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες, Κίκονες, Σκύλα, Χάρυβδη, Σειρήνες (εννοώ τις μυθικές), Φαίακες, μποτιλιάρισμα και άλλα παρόμοια. Δεν εύχομαι να είναι μακρύ το ταξίδι· αποκλείεται άλλωστε να φτάσω στην Ιθάκη. Το πολύ πολύ να περάσω από την Ιθάκης, την Κεφαλληνίας, τη Ρόδου, τη Ζακύνθου, την Κερκύρας, τη Θήρας και άλλες νησιωτικές οδούς και ρύμας. Να περιπλανηθώ, να αποπλανηθώ, ίσως και να πλανηθώ από την Πόλη μου, την Αθήνα, που ακόμα κι όταν τη λερώνουν, εκείνη ―πάντα μέσα της καθαρή με τον μοναδικό της Παρθενώνα― καταφέρνει να με πλανεύει και να με φορτώνει ευθύνη. Γιατί, τι είναι η αγάπη χωρίς ευθύνη;
15 Αυγούστου 2020
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr