Μόνο στη Ρόδο
Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων,
Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»
Μετ-εκλογικές ιστορίες και με την ψήφο μυστική…
Χωρίς ΠΟΤΑΜΙ στις εκλογές, ελλείψει υποψηφίων που θα προσέθεταν σε κάποια κόμματα σταυρούς και δυναμική, ελλείψει εμπιστοσύνης στους αρχηγούς των κομμάτων, διεκπεραίωσα το πολιτικό μου καθήκον. Για πρώτη φορά μουδιασμένα, χωρίς αισιοδοξία και με την βεβαιότητα ότι στο έργο που θα σηκώσει από αύριο την αυλαία, θα είμαι απλώς θεατής παράστασης που εκ προοιμίου είμαι χαμένη. Δεν τρέφω πλέον τον ρομαντισμό ότι η ψήφος μου θα αλλάξει τον κόσμο, ούτε και την ελπίδα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο εξαιρετικός Πρωθυπουργός για την χώρα μου. Ψηφοδέλτια κομμάτων με λίγες αξιόλογες προσωπικότητες, δοκιμασμένες σε οριακές συνθήκες, έγιναν το όχημα για την εκλογή του κάθε πολιτικού αρχηγού. “Προσωπικότητες” που έσκαψαν τον λάκκο σε συνυποψήφιούς τους, “προσωπικότητες” που ακολούθησαν το δρόμο του διχασμού, της δωροδοκίας, του εκφοβισμού εν γνώσει ή εν αγνοία του αρχηγού τους (Πρόεδρος κόμματος που δεν έχει ο ίδιος προσωπική άποψη για τα κατώτατα κλιμάκια του κόμματός του ακόμη και στο τελευταίο χωριό της πατρίδας μας, αλλά προτιμά να “ενημερώνεται” από τους όποιους “συνεργάτες” του, παρουσιάζει …κενά και σε βάθος χρόνου ο ίδιος θα μείνει μετέωρος).
Τα ευτράπελα ζήσαμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές και φρίξαμε. Ψηφοδέλτια σταυρωμένα με δωροεπιταγές από συγκεκριμένο super market, δημόσιες καταγγελίες από Δήμαρχο νησιού για την παραβατική διαδικασία του προεκλογικού αγώνα. Μα ούτε ένα Εισαγγελέας να μην αντιδράσει; Τίποτα δεν κουνήθηκε, κανείς δεν έπραξε το νόμιμο: να οδηγήσει τους παραβάτες στη Δικαιοσύνη. Για ποια Πολιτική να μιλήσουμε, για ποιο μέλλον; Για ποια Πατρίδα; Για ποια κανονικότητα;
Την τελευταία πενταετία αγωνίστηκα με πάθος πιστεύοντας στις αξίες και τις αρχές του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Προηγήθηκε η τυχαία (;) παρουσία μου στην Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου με υποψήφιο τον Γιάννη Μαχαιρίδη. Ποδοπατήθηκα και κατασυκοφαντήθηκα από τους αριβίστες. Εν συνεχεία με το ΠΟΤΑΜΙ έκανα προεκλογικό περίπατο εν αιθρία (Ιανουάριος 2015), καθώς ήμουν προετοιμασμένη για πάσης φύσεως προδοσία, που δεν έγινε. ‘Έγιναν άλλα ευτράπελα εις βάρος μου από άτομο που τότε διεκδικούσε την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία πήγε στο ΠΟΤΑΜΙ ως υποψήφιος στην Ευρωβουλή. Αστείες ιστορίες. Μα ελληνικότατες.
Στην αδικία που υπέστη ο Δήμαρχος του νησιού που κυρίως διαβιώ τα τελευταία είκοσι χρόνια, πήρα δημοσίως θέση. Ως άνθρωπος, ως πολίτης, ως αρθρογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός. Επίσης, με πάθος και αίσθηση του δικαίου. Μπορώ, ίσως, να συμβιβαστώ με αρκετά αν χρειαστεί, ποτέ με την αδικία. Κυνηγήθηκα και συκοφαντήθηκα από ερπετόμορφες και ερπετόμορφους που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να με εξοντώσουν χρησιμοποιώντας το ίδιο λεξιλόγιο και την τακτική που επετέθη και απέκλεισε τον ΣΚΑΙ ο Αλέξης Τσίπρας. Περίεργες συμπτώσεις; Μετά βεβαιότητας όχι. Ωστόσο: θεωρητικά και πρακτικά επεδίωξαν την επαγγελματική μου εξόντωση και πέτυχαν ζημία και απώλειες αρκετών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, που ήταν απόρροια υπόγειων ενεργειών κάποιων αιρετών. Προσωπικά, παρέμεινα συνεπής στις αξίες και τις αρχές μου έχοντας όμως συνειδητοποιήσει με έκπληξη ότι τίποτα δεν θα αλλάξει σε τούτη την χώρα που θέση στα κοινοβουλευτικά έδρανα, σε σημαντικές και κομβικές θέσεις, τοποθετούνται με ή χωρίς ψήφο, άτομα χαμηλού επιπέδου, μα κυρίως εξαγοράσιμης ηθικής. Άρα, το λιγότερο αναξιόπιστοι.
Αύριο, λοιπόν, με τον Κυριάκο Μητοτάκη στην Πρωθυπουργία με αυτοδυναμία – ας δεχτώ ότι οι άνθρωποι εξελίσσονται και ας λησμονήσω πώς τον έβλεπαν προ πενταετίας όσοι σήμερα τον ψήφισαν – η Ελλάδα θα είναι πια “μπλε” σαν να τα’χουμε κάνει θάλασσα, η ΝΔ θα ρολάρει με νέους υπουργούς, υφυπουργούς και λοιπούς αυλικούς. Ναι. Αυλικοί θα είναι όσοι γίνουν το όχημα της ΝΔ. Ο κος Μητσοτάκης θα εφαρμόσει την πολιτική του που πια είμεθα βέβαιοι ότι άλλοι έχουν χαράξει, μιας και το χρίσμα πάρθηκε εξ Αμερικής όπως έγινε στο παρελθόν και με όλους τους προηγούμενους Πρωθυπουργούς. Πάντα θα θυμάμαι το Κωστή Στεφανόπουλο, τον πρώην πιο αγαπητό και καθολικά αποδεκτό Πρόεδρο της Δημοκρατίας που έλεγε “Γνωρίζουμε μόνο το 20% αυτών που έχουν προαποφασιστεί”.
Ολοκληρώνοντας την προσωπική μου εξομολόγηση περί Πολιτικής: έτσι όπως είναι διαμορφωμένη είναι χαμένος χρόνος. Η πολιτική είναι ο πλέον προβεβλημμένος χώρος για όσους επιθυμούν να έχουν υστεροφημία, χρήμα, εξουσία, μα και ο ιδανικότερος για όσους θέλουν να αποτύχουν αν δεν συνταχθούν με τα συμφέροντα και τις απαιτήσεις των μεγάλων πολιτικών Πατρόνων. Διότι για κάποιους η Πολιτική είναι ιδιοκτησία μεγαλοεπιχείρησης. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να εξετάσουμε ποιοι πολιτικοί είχαν επιχειρήσεις και αν αυτές υπήρξαν επιτυχημένες.
Στην δεκαετία του 1980 οι καθηγητές του μαθήματος της Έκθεσης μάς μιλούσαν για το Φαινόμενο του Θερμοκηπίου και την επικίνδυνη Κλιματική Αλλαγή. Το 2019 βιώνουμε εκείνη την πραγματικότητα που τότε μας φαινόταν πολύ μακρινή, σχεδόν ψέμα.
Πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι περίμεναν τον Μεσσία για να τους απαλλάξει από τα δεινά του κόσμου. Όταν ήρθε στην Ιερουσαλήμ, Τον σταύρωσαν με την “προβιά” του Ρωμαϊκού Καθεστώτος.
Το 1933 ο Φώτος Πολίτης καταδίκαζε στην εφημερίδα “Πρωΐα” την προσδοκία του πνεύματος του Μεσσιανισμού από φοιτητή Νομικής, ενώ στις 28 Ιουλίου του 1934 υπέγραφε στην ίδια στήλη της “Πρωΐας” ότι “ο Έλληνας περιφρονεί την ιδέα του Μεσσιανισμού γιατί έχει πίστη στον άνθρωπο και γιατί ξέρει να σκέπτεται”.
Έναν αιώνα σχεδόν μετά και εκ των φαινομένων που συναντώ, διατηρώ πολλές αμφιβολίες. Πριν από πέντε χρόνια ο Εθνικός μας Σωτήρας είχε το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, σήμερα έχει το πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο περιούσιος σκεπτόμενος λαός… Τι κρίμα…
Ελλάδα, 7 (και 8 και 9 κ.ο.κ.) Ιουλίου 2019
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr