Δεν είναι λίγες οι φορές, τα βράδια, που να μη θυμηθώ τον τίτλο επιτυχημένου βιβλίου του Μάνου Ελευθερίου: «Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ». Μπορεί να έχει, στο μεταξύ, αλλάξει στα περισσότερα κανάλια η ώρα έναρξης των κεντρικών δελτίων ειδήσεων, εντούτοις η μελαγχολία που μεταδίδουν είναι σχεδόν πάντα «παρούσα». Χθες, για παράδειγμα, ημερομηνία που ως Ελληνες γιορτάζαμε τη νίκη επί του φασισμού, δυο αποτελέσματα εκλογικών αναμετρήσεων στην Εσπερία έδειξαν ότι η ακροδεξιά (στην Ιταλία) και η ξενοφοβία (στην Γερμανία) ανεβάζουν επικίνδυνα τα ποσοστά τους. Ο Ματέο Σαλβίνι, ένας πολιτικός που δεν αξίζει να εμπιστεύονται οι δημοκρατικοί πολίτες, σάρωσε, λέει στην Ούμπρια, ενώ σχεδόν την ίδια ώρα στη Γερμανία η ακροδεξιά «έδειχνε τα δόντια της», και στην Ισπανία, τέλος, η Αριστερά αποτύγχανε να διατηρήσει τα ποσοστά της σε τοπική εκλογική αναμέτρηση. Όσο για την λοιπή ειδησεογραφία; Στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ εξακολούθησε να καίει δάσος και περιουσίες η φωτιά σε ολόκληρη κομητεία, ενώ –τέλη Οκτώβρη διάβολε!- στην πυρά παραδόθηκε ωραίο δάσος στα ορεινά της Αρκαδίας, κοντά σε υπέροχα χωριά του Μαίναλου.
ΥΓ: Είχα διαλέξει την ελληνική ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης» που προβλήθηκε χθες στην τηλεόραση, αλλά –για δεύτερη ή τρίτη φορά- δεν μπόρεσα να την αντέξω. Ξέρετε γιατί; Διότι ηθοποιοί, σενάριο, σκηνικά, και φυσικά η ελάχιστη έμπνευση του σκηνοθέτη, δεν μπόρεσαν ποτέ να πλησιάσουν την μαγεία του μυθιστορήματος του Σκαμπαρδώνη. Το οποίο με είχε εντυπωσιάσει όταν κυκλοφόρησε.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr