Πάντα αναρωτιέμαι…
Πάντα αναρωτιέμαι πώς να νιώθουν αυτοί η συνάνθρωποι μας, που η πλειοψηφία τους βλέπει σαν μιάσματα σαν είδος κατώτερο , που κάθε μέρα ζουν στην άκρη ενός Καιάδα .
Και δεν μιλάω για αυτούς που με κάποιον τρόπο έχουν επιβληθεί στην κοινωνία λόγω δουλειάς ή οικονομικής δυνατότητας.
Για τους ανώνυμους συνανθρώπους μου άντρες και γυναίκες μιλάω, που ζουν σε καθεστώς ρατσισμού από πόλη σε πόλη, από χωριό σε χωριό… νόμιζα ότι η κοινωνία μας είχε εξελιχθεί και είχε αποδεχθεί την διαφορετικότητα, τελευταία διαπιστώνω ότι το μίσος ενυπάρχει σαν καλά κρυμμένο μυστικό, που ψάχνει την ευκαιρία να εκδηλωθεί και να δηλώσει την ανωτερότητα του.
Πάντα αναρωτιέμαι:
τι σου έκαναν αυτοί οι συνάνθρωποι πατριώτη; Τι σε ενοχλεί ακριβώς; Και ποιος όρισε εσένα και τον καθένα να δικάζει και να καταδικάζει τους διαφορετικούς από εσένα; Όμως την απάντηση την παίρνω όταν σε ακούω να λες με ανείπωτη χαρά, καλά έκαναν στα που…….ριά στις Παλιολ…..σβίες …
Πόσο μίσος αιώνιο κουβαλάς, πόσο φόβο….
Έλλειψη αγάπης μάλλον είναι, που ψάχνεις διαμέσου του λιντσαρίσματος άλλων ψυχών να επιβεβαιώσεις το κτηνώδες εγώ σου…
Έλλειψη αγάπης και εκτίμησης για τον ίδιο σου τον εαυτό είναι και θα είναι αιώνια ελλειμματικός αν δεν αγαπήσεις τον άνθρωπο, τον συνάνθρωπό σου, καθολικά και χωρίς διακρίσεις…
Ο Σπύρος Ντασιώτης είναι Γλύπτης και ο Δημιουργός του Πάρκου των Ψυχών στην κορυφή της Πάρνηθας.
