Ο πύργος τού Άιφελ (La Tour Eiffel) κατασκευάστηκε μεταξύ 1887 και 1889 ως είσοδος για την διεθνή έκθεση Universell αλλά και για τη εκατονταετηρίδα της Γαλλικής Επανάστασης (1789).
Ο μυθιστοριογράφος Γκυ ντε Μωπασσάν λέγεται ότι έτρωγε το μεσημεριανό του γεύμα στο εστιατόριο του Πύργου κάθε μέρα. Όταν τον ρώτησαν γιατί, απάντησε ότι ήταν το μοναδικό μέρος στο Παρίσι από όπου κάποιος δεν μπορούσε να δει τον πύργο.
Ο ποιητής Πολ Βερλαίν άλλαζε δρόμο για να μην τον βλέπει.
(Πληροφορίες από τη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ).
Θυμάμαι στα Γαλλικά βιβλία/αναγνωστικά του Γαλλικού Ινστιτούτου, όπου φοίτησα για κάμποσα χρόνια, ένα άρθρο ―δεν θυμάμαι ποιανού― που μιλούσε για τη «δύσμορφη σιδερένια σκάλα» που θα ασκήμιζε το κομψό Παρίσι.
Σήμερα, ο Πύργος τού Άιφελ αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα μνημεία στον κόσμο και «σήμα κατατεθέν» του Παρισιού. Οι Κινέζοι και άλλοι απω-ανατολίτες κάνουν χρυσές δουλειές φτιάχνοντας ομοιώματά του για να τα αγοράζουν οι τουρίστες.
Γιατί τα θυμάμαι και τα γράφω όλα αυτά;
Επειδή ακούω και διαβάζω διάφορες γκρίνιες, εξυπνάδες και μελλοντικές προβλέψεις για το μεγακτίριο-καζίνο που σχεδιάζεται να ανεγερθεί εκεί, στο πολύπαθο Ελληνικό (πρόλαβα να ακούσω ανθρώπους να το λένε «Χασάνι», οπότε να σέβεστε…) με το οποίο οι σχεδιαστές του αποτίουν ―έτσι λένε― φόρο τιμής στις Καρυάτιδες του Ερεχθείου.
Σήμερα, που λέω στις εγγονές μου ότι θα μπορούν να κοιμούνται στο αυτοοδηγούμενο αυτοκίνητό τους, όταν θα φτάσουν σε ηλικία να οδηγούν…
Σήμερα, που κουβεντιάζουμε με φίλους ―πολύ νεότερούς μου―, για σούπερ-μάρκετ χωρίς ταμεία και για κατάργηση των Ι.Χ. αυτοκινήτων και των ΤΑΞΙ, καθώς θα υπάρχουν τα «αυτοκίνητα» μιας διαδρομής και θα καλείς ένα να έρχεται εκεί που το θέλεις, θα σε πηγαίνει εκεί που θέλεις και μετά θα πηγαίνει στον επόμενο…
Σήμερα, που σε κάποιες μεγαλουπόλεις ετοιμάζονται να υποδεχτούν τα επιβατικά drones…
Σήμερα, που γίνονται πόλεμοι για τους υδρογονάνθρακες που, λογικά, θα εξαντληθούν μέσα σε μετρήσιμες δεκαετίες από σήμερα…
Σήμερα, που η ασθένεια τού γήρατος εμφανίζεται ιάσιμη με απρόβλεπτη επιμήκυνση του προσδόκιμου της ζωής (ίσως όχι για μένα)…
Σήμερα, που η πιθανότητα διαστρικών ταξιδιών με τηλεμεταφορά εμφανίζεται ρεαλιστική…
Σήμερα, που η οικονομία είναι αναγκαστικά συνδεδεμένη με τις πολύ προχωρημένες θετικές επιστήμες τής πληροφορικής, της φυσικής, της χημείας, της μικρομοριακής και ατομικής (νανο)τεχνολογίας και της κοσμολογίας…
Σήμερα, λοιπόν, που κοντεύουμε 200 χρόνια ελεύθερου κράτους…
Ε, σήμερα, στενοχωριέμαι να ακούω και να διαβάζω αυτές τις σχεδόν «λουδίτικες» (Luddism) γκρίνιες.
Όσο για την αισθητική, αμφιβάλλω αν κάποια ή κάποιος ―που κάτι σκαμπάζει απ’ αυτά― υποστηρίζει ότι μπορεί να οριστεί αντικειμενικά το ωραίο και το όμορφο. Είτε για κτίριο πρόκειται, είτε για ρούχο, είτε για μυθιστόρημα ή ποίημα.
Κι αν μου πει κάποιος ότι το κτίριο αυτό θα κατασκευαστεί για ελάχιστους αηδιαστικά πλούσιους, θα πω ότι οι αηδιαστικά πλούσιοι άνθρωποι την εποχή τού Περικλή (λίγο πριν και λίγο μετά από τότε που φτιάχτηκαν οι Καρυάτιδες) πληρώνανε εξοργιστικά (προσβλητικά/offensive, όπως χαρακτήριζε ο Ρίτσαρντ Γκιρ τον λογαριασμό σε ρούχα που θα έκανε η Pretty Woman στην ομώνυμη ταινία) ποσά σε τάλαντα χρυσού για να βρίσκεται στο συμπόσιό τους μια φημισμένη αυλητρίδα ή χορεύτρια από κάποια πόλη τής Ιωνίας ή ένας διάσημος κιθαρωδός.
Αυτά για το παρόν.
Α, και μην ξεχνάμε: για το μέλλον δεν ισχύει «Αυτό ή εμείς».
«Αυτό», δηλαδή το μέλλον, θα έρθει έτσι κι αλλιώς. Με εμάς ή χωρίς εμάς.
Καλό επομένως θα είναι να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό.
Επειδή υπάρχει περίπτωση να ζήσουμε πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
16 Οκτωβρίου 2019
Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr