Ο Φώτιος Κατσαρός είναι αρχιτέκτων. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή Βενετίας και ήταν συνεργάτης του διάσημου αρχιτέκτονα GIAN PAOLO MAR στην Βενετία. Είναι ιδρυτικό μέλος της ‘Ιστορικής Αρχαιολογικής Εταιρείας Αγρινίου’. Έχει βραβευτεί στον Πανελλήνιο διαγωνισμό Βιομηχανικού σχεδίου το 1983, όπως επίσης . με βραβεία ποίησης σε Διεθνείς Λογοτεχνικούς διαγωνισμούς το 1989 &1995 που έγιναν στην Ιταλία.
Πριν δέκα χρόνια, ενώ πήγαινα στον Άγιο Νικήτα στη Λευκάδα, ένας κύριος με σταμάτησε στους Τσουκαλάδες (χωριό) για να τον μεταφέρω στις κυψέλες του.
Στο αυτοκίνητο, μου είπε ότι το επάγγελμά του είναι μελισσοκόμος και ότι ήταν αυτός που ενέπνευσε τον Αγγελόπουλο (σκηνοθέτης) να γυρίσει την ταινία: “Ο ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΣ”.
Πράγματι τον άφησα εκεί που ήταν οι κυψέλες του και πέρασα το Σαββατοκύριακο στον Άγιο Νικήτα.
Επιστρέφοντας στο χωριό μου, περπάτησα γύρω από το χωράφι για να δω αν ο καπνός ήθελε πότισμα.
Στον αγροτικό δρόμο του χωραφιού μου, συνάντησα τον μπάρμπα Μιχάλη, ο οποίος είχε είκοσι πέντε κυψέλες και ήταν επίσης πολιτικά αριστερός.
Αφού χαιρετηθήκαμε και είπαμε τα συνηθισμένα, μου ήρθε στο μυαλό ο άλλος αριστερός, ένας κομμουνιστής, ο μελισσοκόμος της ταινίας και ταύτισα και τους δύο με τις μέλισσες, τις κυψέλες και τον σκηνοθέτη Αγγελόπουλο.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισε να γεννιέται στο μυαλό μου το ερώτημα:
Ποια σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ των μελισσών και των αριστερων.
Κάτι έπρεπε να συμβαίνει.
Ήθελα να βρω μια σχέση, υποψιαζόμουν, ότι κάτι υπήρχε. Κρατούσα στατιστικά στοιχεία από το 1994 έως το 2004, ήθελα να βρω μια εξήγηση. Διαπίστωσα ότι πάνω από το 30% των μελισσοκόμων που γνώριζα ήταν κομμουνιστές.
Τι συμβαίνει με τους αριστερούς και τις μέλισσες; Γιατί οι αριστεροί είναι μελισσοκόμοι;
Ρώτησα έναν φίλο μου μέλος του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος και μου απάντησε με κάποιες μπούρδες, δηλ. τίποτα, απαράδεκτος, τίποτα το λογικό, ούτε τις παραθέτω.
Είχα διαβάσει, ότι το 1964 στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, σε μια εμπορική έκθεση στην είσοδο της υπήρχαν: Μια κυψέλη με πάνω της μια κηρήθρα και δίπλα μια φωλιά τερμιτών.
Στην κυψέλη μια πινακίδα έγραφε: Εκατόν τριάντα εκατομμύρια χρόνια εξελικτικής αδράνειας, στους τερμίτες, άλλη πινακίδα: εξήντα εκατομμύρια χρόνια εξελικτικής αδράνειας.
Μια άλλη πινακίδα δίπλα σε αυτές τις δύο έγραφε: ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ – ΦΑΣΙΣΜΟΣ.
Η φράση: εξελικτική αδράνεια, ήταν ότι καλύτερο μου έδωσε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου.
Ωστόσο, δεν μπόρεσα να καταλήξω σε μια απάντηση, σε ένα συμπέρασμα, στο ερώτημά μου. Όλες οι εξηγήσεις που έδωσα ήταν ανίσχυρες, μη πειστικές και μιλάμε από το 1994 έως το 2004.
Είχα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι οι περισσότεροι αριστεροί είναι τεμπέληδες και αυτό αφηρημένα ατεκμηρίωτο. Μια μέρα στο μπαρ, ένας εργολάβος δημοσίων έργων, σοσιαλιστής, μου είπε ότι, όταν πηγαίνει στο εργοτάξιο σε ένα τέταρτο της ώρας, μπορεί να διακρίνει, ποιοι είναι οι κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές και οι δεξιοί.
Το συμπέρασμά του ήταν, ότι αυτοί που δούλευαν ήταν δεξιοί, όσοι κουτσομπόλευαν ήταν σοσιαλιστές και όσοι τεμπέλιαζαν ήταν κομμουνιστές.
Αυτό με βοήθησε να πειστώ ακόμη περισσότερο, ότι οι αριστεροί και οι αριστεριστές είναι τεμπέληδες.
Πριν από τρεις μήνες πήγα στο γραφείο πολεοδομίας. Ένας μηχανικός είπε στον Παναγιώτη (υπάλληλος της πολεοδομίας), ότι ήθελε μέλι.
Τον ρώτησα έκπληκτος. Πάνο, έχεις μελίσσια; Μου απάντησε ναι. Ήξερα ότι ήταν κομμουνιστής. Του είπα, ότι οι περισσότεροι από εσάς τους αριστερούς είστε μελισσοκόμοι και είστε μελισσοκόμοι γιατί βάζετε τις μέλισσες να δουλεύουν για να κερδίζετε χρήματα με την ελάχιστη προσπάθεια.
Μου απάντησε: Όχι, όχι, τι μπούρδες μου λες τώρα. Εγώ απλά συνέχισα αυτό που έκανε ο πατέρας μου. Πρέπει να ξέρεις ότι, όταν ήταν στην εξορία τους μάθαιναν την τέχνη του λιθοξόου, ή του ξυλουργού ή του μελισσοκόμου και αυτός επέλεξε να γίνει μελισσοκόμος.
Ε βέβαια, Πάνο, επιβεβαιώνεις αυτό που σου είπα, δεν ήταν βλάκας ο πατέρα σου να γίνει λιθοξόος ή ξυλουργός, αυτές οι δουλειές απαιτούν κατανάλωση ενέργειας, ιδρώτα με το γαλόνι, κούραση.
Η θεωρία μου περί τεμπελιάς επιβεβαιώθηκε, διότι αιτιολογήθηκε από την απάντηση του Πάνου, ο πατέρας του είχε επιλέξει το επάγγελμα του μελισσοκόμου.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό, πού οφείλεται αυτή η επαγγελματική επιλογή;
Γιατί οι μέλισσες και οι τερμίτες χαρακτηρίζονται από εξελικτική αδράνεια;
Ανθρωπολογική προσέγγιση του ερωτήματος.
Επιμένοντας στην εξήγησή και στην τεκμηριωμένη άποψή μου για την τεμπελιά των αριστερών, θυμήθηκα την παρέα της Λούσι. (Ένας σκελετός που βρέθηκε στην Αφρική από ανθρωπολόγους και ονομάστηκε Lucy επειδή όταν τον βρήκαν άκουγαν το τραγούδι των Beatles «Lucy»).
Η παρέα της Λούσι αποτελούνταν από 8-10 άτομα. Ο ζωτικός τους χώρος ήταν 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με διαθέσιμο το νερό.
Ένα ή κάποια αρσενικά της ομάδας, αψηφώντας τους κινδύνους του άγνωστου ορίζοντα, έβγαιναν για να κυνηγήσουν αγριογούρουνα, ελάφια ή άλλα θηράματα.
Οι φοβισμένοι, οι άτολμοι, οι δειλοί ή οι τεμπέληδες, έμεναν στο σπίτι με παρέα τους υπόλοιπους. Καλύτερα πολλοί μαζί και πεινασμένοι, παρά ένας φαγωμένος ή μισοφαγωμένος από το λιοντάρι, την τίγρη, τον λύκο ή οποιοδήποτε άλλο αρπακτικό. Οι πρωτόγονοι είχαν καταλάβει, βέβαια, ότι η πρωτεΐνη ήταν πολύ χρήσιμη για την επιβίωσή τους.
Όταν ο κυνηγός επέστρεψε με το αγριογούρουνο στην πλάτη του, ήταν ένας κουρασμένος, εξαντλημένος άνθρωπος, η αναπνοή του είχε χαθεί από τη νηστικομάρα, την αγωνία και την κούραση.
Τότε τα ξεκούραστα αρσενικά της ομάδας αναλάμβαναν δράση. Έγδερναν το αγριογούρουνο, το τεμάχιζαν και το μοίραζαν και όλοι ήταν ευχαριστημένοι.
Οι τεμπέληδες ίσως και να τραγουδούσαν το τραγούδι της τάβλας. («Σε τούτη ταύλα πού’ μαστε ορέ σε τούτο το τραπέζι κ.λπ.»)
Αυτή η ζωή κράτησε χιλιάδες χρόνια και αποτυπώθηκε στη διπλή έλικα του DNA.
Έτσι, τα παιδιά των κυνηγών της ομάδας της Λούση είναι και σήμερα κυνηγοί.
Τα παιδιά των δειλών, των τεμπέληδων, είναι και σήμερα δειλοί και τεμπέληδες.
Βάλε τη μέλισσα ή τον κυνηγό να σου φέρει μέλι ή το αγριογούρουνο αντίστοιχα και αρχίζεις να τραγουδάς, το τραγούδι του Manfredi: Για να κάνω τη ζωή μου λιγότερο πικρή ….
Συμπέρασμα.
Από τη μέλισσα.
Η εξελικτική αδράνεια συνδέεται με την τροφή.
Όταν εμφανίστηκαν τα λουλούδια, πριν εκατόν τριάντα εκατομμύρια χρόνια, και στη συνέχεια οι μέλισσες, η τροφή ήταν άφθονη, η επιβίωση εξασφαλισμένη, οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι ίσως αμελητέοι.
Καμία μέλισσα δεν έβαλε ποτέ την κάρτα της στην είσοδο της κυψέλης.
Η μέλισσα Κάτια που έκανε δύο χιλιόμετρα φορτωμένη με γύρη, δεν παραπονέθηκε ποτέ στην Τόνια που έκανε πάντα τα μισά. Όλα αυτά έχουν αποτυπωθεί στο DNA, πράγμα που σημαίνει ότι ο εγωισμός απουσιάζει από το DNA των μελισσών.
Η απουσία εγωισμού ταυτίζεται με την εξελικτική αδράνεια, η οποία ευθύνεται για το γεγονός ότι οι μέλισσες κάνουν το ίδιο σπίτι εδώ και εκατόν τριάντα εκατομμύρια χρόνια.
Από τη Lucy
Αυτό που συνέβη στην κυψέλη συνέβη και στην παρέα της Lucy.
Κανείς από τους τεμπέληδες, φοβισμένους ανθρώπους δεν αντιμετώπισε τον λύκο, αρκούσε να ακούσουν το ουρλιαχτό του τη νύχτα για να κατουρηθούν επάνω τους.
Ποτέ δεν πάλεψε με άγρια ζώα, ποτέ δεν είδε τον σύντροφό του να τον κατασπαράζει το λιοντάρι. Δεν έμαθε ποτέ να πιάνει το αγριογούρουνο, το έβλεπε πάντα στην πλάτη του άλλου.
Όλα αποτυπώθηκαν στο DNA του.
Το DNA των κυνηγών έγινε εγωιστικό, γιατί η εύρεση τροφής σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου, ενώ το DNA των φοβισμένων δειλών έγινε σε λανθάνουσα μορφή εγωιστικό.
Ο εγωισμός των κυνηγών έβγαλε την παρέα της Λούση από τη σπηλιά και την έκανε να ζει σε ουρανοξύστες και να περπατήσει στο φεγγάρι.
Από το περπάτημα και το τρέξιμο στα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα.
Μαζί όμως με τους κυνηγούς, τα πήγαν καλά και οι άλλοι, οι φοβισμένοι, οι τεμπέληδες, οι δειλοί.
Τους δώσαμε τέλεια όργανα για να τραγουδήσουν, τέλεια μέρη για να παίξουν, τέλεια θέατρα, τέλεια τεχνολογία για να προβάλουμε τα κατορθώματά μας στον κινηματογράφο. Ευτυχώς που ήταν φοβισμένοι και εμείς ήμασταν κυνηγοί, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε θέατρο, μουσική, κινηματογράφος, ίσως και τέχνη. Η τέχνη τους ανήκει, τα όργανα είναι δική μας υπόθεση.
Είδατε τι έπαθαν οι φοβισμένοι όταν ο Μαρξ τους προέτρεψε να αγνοήσουν τον λανθάνοντα εγωισμό τους και να γίνουν καθαροί εγωιστές, δηλαδή να κάνουν αυτό που έκαναν οι κυνηγοί; Αυτό που τους συνέβη ήταν τρικυμία εν κρανίω.
Όσο υπήρχαν κυνηγοί, το σύστημα ήταν μια χαρά. Όταν οι κυνηγοί άρχισαν να λιγοστεύουν επειδή οι δειλοί τους σκότωναν, το σύστημα άρχισε να παραπαίει, και όταν έμειναν τόσοι που δεν μπορούσαν να ταΐσουν τους δειλούς, το σύστημα κατέρρευσε.
Αρκετά για σήμερα, τώρα πάω κυνήγι.