Η νύχτα κενή,
ίδια με τη σιωπή που τον περιβάλει
Οι αισθήσεις του σε μια ατέρμονη δοκιμασία, τεταμένες
Η καρδιά βαριά σα μολύβι
Δεν ζει μέσα σε ένα ανήσυχο όνειρο
Αλλά σε μια πληγή που πονάει
Το δικό του πεπρωμένο, σε προφητείες ήταν Χαραγμένο
30 αργύρια, ένα φιλί
Μια Προδοσία
Είναι μόνος, μόνος, μόνος
Θέλει να είναι μόνος
κι ας έχει γύρω του, σαν τις Ερινύες
τους στρατιώτες που τον ακολουθούν
Λίγο πριν το αποκορύφωμα
Νιώθει, πως κάτι του λείπει
Ίσως η κενή αλήθεια
Ή η δυνατότητα της επιλογής
όμως Υπακούει
ίσως η κατανόηση να φέρει τη συγχώρεση;
Και η σταύρωση την απελευθέρωση της ψυχής
Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιριών
