Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο βιβλίο του Άλντους Χάξλεϋ, ο “Θαυμαστός καινούριος κόσμος”. Γιατί όσο ο χρόνος κυλά τόσο ο Χάξλεϋ αποδεικνύεται σαν ένας τραγικός προφήτης ενός δυστοπικού μέλλοντος που μας κυκλώνει. Με έναν τίτλο δανεισμένο από την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ και πιο συγκεκριμένα, από την τέταρτη πράξη και το σημείο στο οποίο η Μιράντα αναφωνεί: “O wonder! How many godly creatures are there here! How beauteous mankind is! O brave new world, That has such people in’t” ο Χάξλεϋ μας προειδοποιεί για ένα μέλλον στο οποίο βλέπει την ανθρωπότητα με τρόπο απογυμνωτικό κι ανελέητο. Μια αβαθή κοινωνία, όπου οι άνθρωποι ανήμποροι έχουν αποδεχτεί τον ρόλο και τη θέση τους, σε έναν κόσμο όπου η ανθρώπινη ελευθερία ορίζεται μόνο από κατά συνθήκη ελευθερίες που μοιραία γίνονται δεσμά κι αυτοαναιρούνται σε ένα καθεστώς πλήρους αποστείρωσης. Ναι στον καινούριο Κόσμο, αυτός είναι ο τρόπος που εξασφαλίζεται η κοινωνική ειρήνη.
Δεν υπάρχει ούτε υπερπληθυσμός, ούτε ανεργία, ούτε η αδηφάγα ανταγωνιστικότητα που αλλοτριώνει τους ανθρώπους στα πλαίσια της επιβίωσης.Ένας καλοκουρδισμένος, επίγειος παράδεισος στον οποίο όμως άνθρωποι κυριευμένοι από έναν κοινωνικό αυτισμό ασφυκτιούν και καταπίνουν συνεχώς χαπάκια ευτυχίας. Ένας καινούριος Κόσμος που ευνουχίζει τους πολίτες, ναι, τους χειραγωγεί πετσοκόβοντας κάθε ελευθερία σκέψης, ναι, υπάρχει μοναξιά, πλαστή ευτυχία, αποξένωση αλλά και ένας κόσμος που προτείνει..νιάτα… Πού είναι το κακό; «…καθώς περνά ο καιρός οι άνθρωποι θα βλέπουν πως η ανεξαρτησία δεν γίνηκε για το ανθρώπινο είδος» Όσο ο χρόνος κυλά τόσο ολοένα και περισσότερο βυθιζόμαστε σε αυτόν τον θαυμαστό καινούριο κόσμο που μας περιβάλλει, με τη θλιβερή ομοιομορφία του, τα καταναλωτικά του ζόμπι, τα ηλεκτρονικά του γκάτζετ. Έναν κόσμο όπου καθένας από μας θα νιώθει σαν το ψάρι μέσα στο νερό, μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι ο μοναδικός συνομιλητής που μας έχει απομείνει είναι ο δορυφορικός πλοηγός του αυτοκινήτου μας…
Ο “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” του μέλλοντος έχει ήδη φτάσει.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr