Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ
Ο γερο Σεζάν με την καρέκλα του να κυνηγάει τον ανοιξιάτικο ήλιο της Προβηγκίας… Εδώ, η εικόνα ως η πιο άμεση, αδιαμεσολάβητη μορφή ιστορίας. Ένας Μύθος του εικαστικού Μοντερνισμού είναι σε αυτή την φωτογραφία απλώς ένας άνθρωπος που ρουφάει το φως λίγο πριν πεθάνει. Προσέξτε το μπαστούνι στην άκρη της εξώπορτας.
Ο Σεζάν φωτογραφίζεται, έναν χρόνο πριν τον θάνατο του, με τον θάνατο στα μάτια. Σαν αντηλιά.
Από την άλλη το διαρκές δέλεαρ, η διαρκής έμπνευση, ο διαρκής ίμερος αλλά και στόχος του κάθε ζωγράφου. Να δαμαστεί, να αγκαλιαστεί αισθητικά το σώμα. Το γυμνό κορίτσι σαν ζωντανή απόδειξη αθανασίας, το νεανικό, ερωτικό σώμα. Ο άντρας που γερνάει και απέναντι του το αιώνιο σύμβολο της Νεότητας. Τι διάλογος, αλήθεια!
ΥΓ. Μερικές εικόνες, προσωπικό μου βίτσιο, ίσως φταίει η ηλικία, – μη δίνετε σημασία, – μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr