Περιμένοντας το τρένο …
«Δώστε μου κάτι πεινάω» , ακούγεται μια γυναικεία φωνή να εκλιπαρεί για βοήθεια … κοιτάζω και βλέπω έναν ταλαιπωρημένο άνθρωπο, σε άθλια κατάσταση .
Αδιάφοροι οι άνθρωποι πέρναγαν από δίπλα της.
Ήρθε το τρένο , πολύς κόσμος κατέβαινε τα σκαλιά .
«Δώστε κάτι πεινάω» … «δώστε κάτι πεινάω»… η φωνή της απελπισίας ακούγονταν στον ίδιο ικετευτικό ρυθμό…μέσα από τον πολύ κόσμο, σταματάει ένας, ήταν επαίτης … η κατάσταση του δεν περιγράφετε … θα τον ονόμαζα «Ά γ ι ο Α π ό κ λ η ρ ο» , της δίνει ένα κέρμα λέγοντας της:
“Συγνώμη που δεν μπορώ να σας βοηθήσω πιο πολύ”.
Μπήκα στο τρένο και σκέφτηκα .
Πόσες ιδεολογίες πρέπει να εφευρεθούν για να ακυρώνουν αιώνια την μόνη ιδεολογία που απαλύνει τον πόνο, την «ανθρώπινη ιδεολογία» του «Α γ ί ο υ Α π ό κ λ η ρ ο υ».
Ο Σπύρος Ντασιώτης είναι Γλύπτης και ο Δημιουργός του Πάρκου των Ψυχών στην κορυφή της Πάρνηθας.
