Ο Κωνσταντίνος Παΐδας* είναι Διδάκτωρ Βυζαντινής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης & Αναπληρωτής Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
Όταν το πλήρωμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας ξεκίνησε να τιμά τη μνήμη των αγίων, των μαρτύρων και των ομολογητών, πέραν της τέλεσης λειτουργιών προς τιμήν τους, κατά τις οποίες οι συμμετέχοντες ενθυμούνταν τα επιτεύγματα του τιμωμένου προσώπου με απώτερο σκοπό να το μιμηθούν εμπράκτως στην προσωπική τους ζωή, θεσπίστηκαν παράλληλα και εκδηλώσεις πανηγυρικού χαρακτήρα για την αναψυχή όσων συμμετείχαν στις εορτές. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, το θρησκευτικό σκέλος στην πραγματικότητα “μετέπεσε” σε υπόθεση ολίγων, ενώ το πανηγυρικό σκέλος έγινε υπόθεση των πολλών, οι οποίοι σχεδόν λησμόνησαν την ουσία των εορτασμών…
Το ιστορικό αυτό δίδαγμα επιβάλλεται να λάβουν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους πρωτίστως οι κυβερνώντες, εν συνεχεία όσοι ανέλαβαν το λίαν τιμητικό και επίμοχθο έργο της οργάνωσης των επετειακών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, αλλά και όσοι θα λάβουν μέρος σε αυτές. Αν ο επετειακός εορτασμός εξαντληθεί σε κύκλους διαλέξεων για ολίγους, άκρως ειδικούς, επιστήμονες (ιστορικούς, φιλολόγους, πολιτικούς επιστήμονες κ.λπ.) ή σε εκλαϊκευμένες εκδηλώσεις (βραχύβιας) μνήμης των ιστορικών γεγονότων της Ελληνικής Επανάστασης, θα είναι άλλη μία χαμένη ευκαιρία και θα έχει γίνει “πολύ κακό για το τίποτα”. Τη στιγμή που ο τουρκικός αναθεωρητισμός, με την ψευδαίσθηση της στρατιωτικής υπεροχής της Τουρκίας, βρίσκεται σε κρεσέντο παράνοιας (με την ευθεία αμφισβήτηση όλων των διεθνών συνθηκών που ρυθμίζουν τις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας και με πολλαπλές κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου), η επέτειος για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης επιβάλλεται να αποτελέσει για το ελληνικό έθνος μία νέα αρχή και να σηματοδοτήσει μία ουσιαστική “αλλαγή πορείας” τόσο εκ μέρους του πολιτικού κόσμου και της επιστημονικής κοινότητας της χώρας, όσο και εκ μέρους σύσσωμου του ελληνικού λαού.
Η παρούσα πολιτική ηγεσία της χώρας, με την ισχύ της νωπής ακόμα ισχυρής λαϊκής εντολής, θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στη θεσμοθέτηση ενός Ανώτατου Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής και Εθνικής Ασφαλείας (Α.Σ.Ε.Π.Ε.Α.). Το Α.Σ.Ε.Π.Ε.Α. θα συγκαλείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατόπιν σχετικής εισήγησης του Πρωθυπουργού κατ’ ελάχιστον δύο φορές τον χρόνο -και, εφόσον απαιτείται, ακόμα συχνότερα- στο πνεύμα ενός μακρόπνοου σχεδιασμού της εξωτερικής πολιτικής της χώρας έναντι, πρωτίστως και κυρίως, της Τουρκίας. Αρμοδιότητα του Α.Σ.Ε.Π.Ε.Α. θα είναι η μελέτη/αξιολόγηση της εθνικής εξωτερικής πολιτικής -αυτή φυσικά αποφασίζεται και ασκείται κατ’ αποκλειστικότητα από την κυβέρνηση- στο πνεύμα της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης των πολιτικών κομμάτων, ώστε η εθνική εξωτερική πολιτική μας να πάψει επιτέλους να διαμορφώνεται επί τη βάσει είτε των εκτιμήσεων μεμονωμένων προσώπων, τα οποία δεν διαθέτουν πάντοτε τις ειδικές γνώσεις και την απαιτούμενη εμπειρία, είτε των εξωτερικών “πιέσεων”…
Ταυτοχρόνως, το επιστημονικό δυναμικό της χώρας (Πανεπιστήμια, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών κ.λπ.) θα πρέπει με τη βοήθεια της Πολιτείας να προχωρήσει άμεσα στην ίδρυση ενός Κέντρου Έρευνας και Αριστείας Εξωτερικής Πολιτικής και Εθνικής Ασφαλείας, το οποίο θα στελεχώνεται από άμισθους καθηγητές Α.Ε.Ι. και από άμισθους ερευνητές και θα προσφέρει σε “ζωντανό χρόνο” τους καρπούς της (πολύπλευρης και άκρως εστιασμένης) επιστημονικής του έρευνας στο Υπουργείο Εξωτερικών και στο Α.Σ.Ε.Π.Ε.Α.
Το κυριότερο, βεβαίως, βήμα προς την ουσιαστική ρήξη με τις εθνικές μας παθογένειες πρέπει να γίνει από τον ίδιον τον λαό. Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 πρέπει να αποτελέσει έναυσμα προσωπικής και συλλογικής αφύπνισης και αφετηρία για την οριστική θεραπεία μας από τη νοσηρή νοοτροπία του “ραχατιού”, του “ρουσφετιού” και κάθε άλλου “ανατολίτικου κουσουριού” που αποκτήσαμε κατά την Τουρκοκρατία και έκτοτε μετατρέψαμε σχεδόν σε αταβιστικό μας χαρακτηριστικό. Το μεγάλο μήνυμα που επιβάλλεται σήμερα όσο ποτέ άλλοτε να “περάσει” μέσω των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την εκδήλωση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είναι ότι η ατομική ασφάλεια, ευδαιμονία και ευτυχία μπορούν να επιτευχθούν αποκλειστικά και μόνον μέσω της συλλογικής ασφαλείας, ευδαιμονίας και ευτυχίας σύσσωμου του ελληνικού λαού!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
* Ο Κωνσταντίνος Παΐδας γεννήθηκε το 1974. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1996) και διδάκτωρ Βυζαντινής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (2003). Έχει δημοσιεύσει οκτώ επιστημονικά βιβλία και δεκάδες μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά διεθνούς εμβέλειας, οι οποίες αφορούν στην πολιτική σκέψη και στην αυτοκρατορική ιδεολογία των Βυζαντινών, στη βυζαντινή ιστοριογραφία, στη βυζαντινή πολιτική ρητορική, στο βυζαντινό δίκαιο, στη δημώδη βυζαντινή και στη νεοελληνική λογοτεχνία. Είναι μέλος της Ελληνικής Επιτροπής της Association Internationale des Études Byzantines, της Ελληνικής Παλαιογραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας. Κατά το παρελθόν δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.