Ο Τραμπ κοκορεύεται – ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες με τις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν από την δολοφονία του George Floyd- ότι είναι ο πρόεδρος του νόμου και της τάξης.
Κατηγορεί τους Δημοκρατικούς οτι αυτοί ευθύνονται για την βία των διαδηλωτών και ότι αυτά τα έκτροπα γίνονται σε πόλεις και πολιτείες που κυβερνούν δημοκρατικοί και ότι αυτή θα είναι η Αμερική του Μπάιντεν αν εκλεγεί.
Αυτό που δεν λέει είναι ότι αυτή η Αμερική σήμερα είναι η δική του. Αυτός με τον ρατσισμό του και τον διχαστικό του λόγο την έχει κάνει σαν τα μούτρα του.
Η μόνη ελπίδα για να γυρίσει η Αμερική σε κάποια ομαλότητα του παρελθόντος είναι να ξεκουμπιστεί ο ίδιος από τον Λευκό Οίκο.
Και τώρα για τις «χάρες» που τόσο εύκολα απονέμει.
Πολλοί από αυτούς είναι άνθρωποι με τους οποίους είχε διάφορα πάρε-δώσε, που τον βοήθησαν στο να γίνει πρόεδρος καταπατώντας νόμους ή είναι τελείως κακοποιά στοιχεία και ανήκουν στο υπερσυντηρητικό κομμάτι του ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Κανένας άλλος πρόεδρος στην ιστορία δεν έχει χρησιμοποιήσει την «προεδρική χάρη» τόσο κραυγαλέα για ίδιον όφελος.
Κατά τα άλλα είναι ο πρόεδρος «Του Νόμου και της Τάξης»! Βρε ουστ!
Donald Trump’s commutation yesterday of Roger Stone’s sentence was his most controversial exercise of the pardon power to date. The Stone commutation fit a pattern: Almost all of the beneficiaries of Trump’s pardons and commutations have had a personal or political connection to the president. This general pattern is well known. But we examined publicly available information to try to get some precise numbers. The result is this chart.
We considered whether Trump’s pardons and commutations can be explained by one or more of four criteria: (1) Did it advance a clear political goal of the president?; (2) Did the person who was pardoned have a personal connection to Trump or someone Trump knows well?; (3) Was the person who was pardoned brought to the President’s attention by television or a television commentator?; (4) Was the pardon based on Trump’s admiration for celebrity? Interpretations in some cases were difficult. We tried to be cautious, and we linked to our sources.
The bottom line: In 31 of the 36 Trump pardons/commutations, at least one (and often more than one) of these criteria were satisfied. Other presidents have of course issued what can be seen as self-serving pardons: George H. W. Bush’s pardon of Defense Secretary Caspar Weinberger; Bill Clinton’s pardon of his brother Roger and of Susan McDougal, among others; and George W. Bush’s commutation of Scooter Libby’s sentence. But no president in American history comes close to matching Trump’s systematically self-serving use of the pardon power.